Heenreis
Door: Jessy Hooghuis
Blijf op de hoogte en volg Jessy
13 September 2014 | Kenia, Makuyu
Hajambo!
Hier een verslag van de reis naar Makuyu.
10 september was de dag van vertrek, 12:00 uur hadden we met iedereen afgesproken op Schiphol. Om 13:00 uur mochten Anita en ik inchecken, daarna gingen we gezellig met papa, mama, Ruben (neef), Laury (zus), Hannah (vriendin), onze begeleiders Nienke en Mareike en de familie en vrienden van Anita wat drinken. Daarna was dan echt het allerlaatste afscheid voor vertrek, het was heel gek om afscheid te nemen, ik besefte het nog niet echt. Toen we afscheid hadden genomen mochten we ons paspoort laten zien, daarna nog een keer omgedraaid en naar iedereen gezwaaid. Het was zo'n bizar moment dat je zwaait en je iedereen pas weer over een half jaar ziet.
Anita en ik waren er klaar voor! Ons vliegtuig ging om 16:00 uur de lucht in naar Caïro, daar hadden we een overstap. We hadden een vertraging van 25,5 uur.. we begrepen dat we geen recht hadden op een hotelkamer dus we gingen opzoek naar een slaapplekje. We zagen een bank staan en dat was voor die nacht onze slaapplek. We legde een dekentje over ons hoofd heen en we hadden op zich prima geslapen, beter dan we hadden verwacht!
De volgende morgen donderdag 11 september wilde we graag in verbinding komen met de wifi. We besloten om aan iemand te vragen waar de verbinding het beste was. Het gesprek liep totaal anders, we raakte aan de praat over onze reis en hij schrok er erg van dat we die nacht op een bankje hadden geslapen. De man werkte op het vliegveld en vertelde dat hij iets voor ons kon regelen. Na wat misverstanden en gedoe konden we die donderdag nog terecht in een hotelkamer, dit was echt super! We waren nog nooit zo blij met een bed. Daarna kregen we nog een lunch en avond eten, onze dag was weer helemaal goed en we waren klaar voor onze volgende vlucht!
Donderdag 11 september om 23:00 zaten we in het vliegtuig naar Nairobi helaas we hadden weer vertraging. Dit keer gelukkig geen 25,5 uur maar 1 uur. Toen we om 4:00 uur aankwamen met het vliegtuig vond ik het echt super spannend! De directeur van het project waar we heen gaan kwam ons namelijk ophalen, zijn naam is Father Abel. Nadat we het vliegtuig uitkwamen moesten we eerst nog wat gezondheidsformulieren invullen voor het ebola virus, en onze temperatuur werd gecheckt. Eindelijk we mochten onze bagage pakken. We liepen naar buiten en ja hoor daar stond Father Abel, hij stond met een bordje in zijn hand ''Anita en Jessy Don Bosco'', we herkende hem dus direct. We begroette elkaar en we hadden gelijk een super goed gevoel! Hij is super aardig!
We stapte de auto in en Anita en ik keken onze ogen uit, we hielden ons hart vast met de auto rit, iedereen liep over de weg, fietsen fietste overal. Het was zo indrukwekkend om alles te zien, Fahter Abel zette muziek op en het was echt van die Afrikaanse muziek, we werden er super blij van en we vergaten even hoe moe we eigenlijk waren van onze reis. Het was zo'n goed gevoel, de muziek ging harden en we waren ontspannen. Father Abel had een meeting op een ander project D.B.Y.E.S., daar kwamen we ongeveer om 6:00 uur aan. Anita en ik kregen allebei een aparte kamer om te slapen en tot rust te komen, dit was super fijn! Om 8:45 uur werden gewekt voor een ontbijtje, geen Afrikaans ontbijt, puur Hollands, ik heb gewoon een boterham met pindakaas op! Na het ontbijt besloten we nog even terug te gaan naar bed om te slapen. Om 12:00 gingen we lunchen met alle andere Fathers, iedereen was zo ontzettend aardig, geïnteresseerd in ons en iedereen heette ons welkom. Dit gaf zo'n top gevoel.
Na de lunch kwam Father Dennis, dat is de Father van ons project in Makuyu. Hij haalde ons op bij D.B.Y.E.S. en we gingen eindelijk naar ons project toe waar we zo lang over gefantaseerd hadden! Tenminste dat dachten we, we gingen nog niet naar ons eigen project toe. Hij liet ons andere projecten van Don Bosco zien, de projecten van Bosco Boys. Het waren zo veel indrukken, alle kinderen kwamen naar ons toe om ons een handje te geven. Het voelde alsof we beroemd waren. Twee andere meisjes van de zelfde organisatie werkte op het project van de Bosco Boys, het was super leuk om elkaar te zien en met elkaar te praten.
Na dat we vrijdag langs een aantal projecten geweest waren gingen we dan eindelijk naar ons eigen project waar we zo benieuwd naar waren. Onderweg kwamen we zo veel dingen tegen, alles gebeurd hier en alles kan hier. Toen het al donker was kwamen we aan op ons project.
We hebben alleen al met de heenreis zo veel mee gemaakt, zo veel indrukken en meer.
Haya!
Hier een verslag van de reis naar Makuyu.
10 september was de dag van vertrek, 12:00 uur hadden we met iedereen afgesproken op Schiphol. Om 13:00 uur mochten Anita en ik inchecken, daarna gingen we gezellig met papa, mama, Ruben (neef), Laury (zus), Hannah (vriendin), onze begeleiders Nienke en Mareike en de familie en vrienden van Anita wat drinken. Daarna was dan echt het allerlaatste afscheid voor vertrek, het was heel gek om afscheid te nemen, ik besefte het nog niet echt. Toen we afscheid hadden genomen mochten we ons paspoort laten zien, daarna nog een keer omgedraaid en naar iedereen gezwaaid. Het was zo'n bizar moment dat je zwaait en je iedereen pas weer over een half jaar ziet.
Anita en ik waren er klaar voor! Ons vliegtuig ging om 16:00 uur de lucht in naar Caïro, daar hadden we een overstap. We hadden een vertraging van 25,5 uur.. we begrepen dat we geen recht hadden op een hotelkamer dus we gingen opzoek naar een slaapplekje. We zagen een bank staan en dat was voor die nacht onze slaapplek. We legde een dekentje over ons hoofd heen en we hadden op zich prima geslapen, beter dan we hadden verwacht!
De volgende morgen donderdag 11 september wilde we graag in verbinding komen met de wifi. We besloten om aan iemand te vragen waar de verbinding het beste was. Het gesprek liep totaal anders, we raakte aan de praat over onze reis en hij schrok er erg van dat we die nacht op een bankje hadden geslapen. De man werkte op het vliegveld en vertelde dat hij iets voor ons kon regelen. Na wat misverstanden en gedoe konden we die donderdag nog terecht in een hotelkamer, dit was echt super! We waren nog nooit zo blij met een bed. Daarna kregen we nog een lunch en avond eten, onze dag was weer helemaal goed en we waren klaar voor onze volgende vlucht!
Donderdag 11 september om 23:00 zaten we in het vliegtuig naar Nairobi helaas we hadden weer vertraging. Dit keer gelukkig geen 25,5 uur maar 1 uur. Toen we om 4:00 uur aankwamen met het vliegtuig vond ik het echt super spannend! De directeur van het project waar we heen gaan kwam ons namelijk ophalen, zijn naam is Father Abel. Nadat we het vliegtuig uitkwamen moesten we eerst nog wat gezondheidsformulieren invullen voor het ebola virus, en onze temperatuur werd gecheckt. Eindelijk we mochten onze bagage pakken. We liepen naar buiten en ja hoor daar stond Father Abel, hij stond met een bordje in zijn hand ''Anita en Jessy Don Bosco'', we herkende hem dus direct. We begroette elkaar en we hadden gelijk een super goed gevoel! Hij is super aardig!
We stapte de auto in en Anita en ik keken onze ogen uit, we hielden ons hart vast met de auto rit, iedereen liep over de weg, fietsen fietste overal. Het was zo indrukwekkend om alles te zien, Fahter Abel zette muziek op en het was echt van die Afrikaanse muziek, we werden er super blij van en we vergaten even hoe moe we eigenlijk waren van onze reis. Het was zo'n goed gevoel, de muziek ging harden en we waren ontspannen. Father Abel had een meeting op een ander project D.B.Y.E.S., daar kwamen we ongeveer om 6:00 uur aan. Anita en ik kregen allebei een aparte kamer om te slapen en tot rust te komen, dit was super fijn! Om 8:45 uur werden gewekt voor een ontbijtje, geen Afrikaans ontbijt, puur Hollands, ik heb gewoon een boterham met pindakaas op! Na het ontbijt besloten we nog even terug te gaan naar bed om te slapen. Om 12:00 gingen we lunchen met alle andere Fathers, iedereen was zo ontzettend aardig, geïnteresseerd in ons en iedereen heette ons welkom. Dit gaf zo'n top gevoel.
Na de lunch kwam Father Dennis, dat is de Father van ons project in Makuyu. Hij haalde ons op bij D.B.Y.E.S. en we gingen eindelijk naar ons project toe waar we zo lang over gefantaseerd hadden! Tenminste dat dachten we, we gingen nog niet naar ons eigen project toe. Hij liet ons andere projecten van Don Bosco zien, de projecten van Bosco Boys. Het waren zo veel indrukken, alle kinderen kwamen naar ons toe om ons een handje te geven. Het voelde alsof we beroemd waren. Twee andere meisjes van de zelfde organisatie werkte op het project van de Bosco Boys, het was super leuk om elkaar te zien en met elkaar te praten.
Na dat we vrijdag langs een aantal projecten geweest waren gingen we dan eindelijk naar ons eigen project waar we zo benieuwd naar waren. Onderweg kwamen we zo veel dingen tegen, alles gebeurd hier en alles kan hier. Toen het al donker was kwamen we aan op ons project.
We hebben alleen al met de heenreis zo veel mee gemaakt, zo veel indrukken en meer.
Haya!
-
13 September 2014 - 10:35
Gerrie Benschop:
Nou Jessy, dat is inderdaad al een hele ervaring. En zo veel indrukken.
Maar nu gaat het dan eindelijk van start.
Hopelijk kunnen jullie al die indrukken een plek geven, er zullen vast nog heel veel meer indrukken komen.
Succes, groetjes van ons ook aan Anita.
Het is heel leuk om hier het verslag van jullie te lezen. -
13 September 2014 - 11:44
Veerle:
Hey jessy, ongelooflijk wat jullie al beleeft hebben. Fijn om je zo te kunnen volgen. Je bent een echte verslaggeefster, je kan alles zo mooi verwoorden, super! Nog veel succes, liefs,
veerle -
13 September 2014 - 12:43
Tante Tiny:
Hoi lieve Jessy en Anita,
Tjonge jonge wat een gedoe.
Maar het zijn allemaal ervaringen die niemand je meer afneemt.
Geniet er ook volop van en maak genoeg aantekeningen zodat je het later goed terug kunt lezen.
Want met zoveel nieuwe indrukken verschuiven dingen zo maar naar de achtergrond.
Ik heb van je verslag genoten.
Heel veel succes.
Liefs tante Tiny xxx -
13 September 2014 - 16:32
Nienke:
Hoi Jessy! (en Anita!)
Wat leuk om nu al van jullie te horen! En wat fijn dat jullie zo goed zijn aangekomen, het enthousiasme spat van je verhaal af, erg leuk! Jullie zijn er nu gewoon echt!!
Laat alle indrukken komende tijd lekker over je heen komen en geniet ervan!
Lieve groetjes.
Nienke -
14 September 2014 - 00:21
Kristel:
Wow zo lang vertraging en op de bank geslapen! Gelukkig ben je zo flexibel.. Heel veel succes daar schatje -
14 September 2014 - 09:52
Pauline:
Lieve Jessy,
Wat een begin van jullie avontuur zeg! Maar fijn dat jullie goed aangekomen zijn en als sterren ontvangen. Veel plezier en tot het volgende berichtje
Liefs
Pauline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
