For all things give thanks

Vrijdag 17 oktober hebben we gratitudeday gevierd met de primaryschool en de technische school. We begonnen de ochtend om 9:30 met de rosary. Dit was erg mooi gedaan, de krans werd met rozenblaadjes gelegd en tussen door kaarsjes. Iedere groep legde een andere kleur rozenblaadjes neer en werd door iemand uit die groep gelegd. Zo werd de eerste rij rozenblaadjes bijvoorbeeld door de zusters gelegd en daarna werd er een rij rozenblaadjes gelegd door een leerling van de primaryschool. Na de rosary gingen we naar de kerk toe, hij zat bom vol. Met alle kinderen, zusters, studenten van de technische school, leraren, ouders en andere medewerkers. Het was een mooie dienst maar pfoeh echt ontzettend lang en dat in die hitte.. Het zweet stond op ons voorhoofd, de dienst duurde in totaal drie uur en alle kinderen bleven aandachtig luisteren naar wat er gezegd werd. Toen de kerkdienst klaar was, was het tijd voor eten. Het was fijn om te zien dat op deze speciale dag de kinderen iets anders te eten kregen dan normaal. Ze krijgen namelijk iedere dag een hapje met bonen wat er niet zo smakelijk uit ziet (ik heb het trouwens nog niet geproefd). Ieder kind kreeg frisdrank naar keuze en lekkere rijst met een sausje. Heerlijk om iedereen te zien smullen! Toen was het tijd om allemaal voor elkaar op te treden en ze door middel van een dansje, liedje of toneelstukje elkaar bedankten voor wat ze voor elkaar doen en betekenen. Wij konden onze kleurplaten met enveloppen aan de kinderen van groep 1 t/m groep 8 overhandigen, daarna was het tijd om alle groepen cadeautjes te geven. Aan het einde kwam er nog een zuster naar Anita en mij toe om ons ook een cadeautje te overhandigen, het is een super gave Afrikaanse gele doek met allemaal dieren erop, echt super leuk en kei lief! Deze dag was echt slopend.. Het was een mooie dag maar aan het einde kon ik echt niet meer goed mijn aandacht erbij houden.

Omdat er tijdens de voorbereidingen van gratitudeday een misverstand was hadden Anita en ik geen kleurplaten gekleurd met de peuter en kleuterklassen. Gelukkig hebben we meer dan genoeg kleurplaten om het alsnog te doen met die kinderen. Deze week hebben we nog gekleurd met de laatste twee klassen zodat zij het alsnog kunnen geven aan hun ouders of verzorgers. Beter laat dan nooit! De kinderen uit die klassen zijn zo gek op ons en zo enthousiast dat het echt vermoeiend is om die kinderen les te geven. Iedereen loopt door elkaar, luisteren bijna niet maar maken mooie tekeningen en kunnen allemaal binnen de lijntjes kleuren! Er kwam een zuster naar ons toe en die dacht dat we de kleurplaten uit kleurboeken hadden. We hadden aan haar uitgelegd dat je alles wat je maar wil op internet kan vinden, waar je dan ook voor zoekt. Ze was helemaal verbaasd dat dat zo maar allemaal kan. In dit soort dingen merken we echt hoe ze met dingen achterlopen hier.

Alle mensen herkennen Anita en mij als we ergens zijn, zelf beginnen we ook steeds meer mensen te herkennen en dat is super leuk. We gaan af en toe in de weekenden naar een ander dorpje of stadje toe om dingen te kopen, geld te pinnen of om gewoon een drankje te doen. In Makuyu zelf is namelijk erg weinig en als je iets wil gaan doen kun je het beste ergens anders heen gaan. We raken overal met mensen aan de praat en iedereen is super aardig. Ze vragen meestal of we al wat Swhali kunnen en dan vertellen we ze dat we een paar woorden kennen en dat we het een beetje aan het leren zijn. De kinderen op het project helpen ons met het leren van liedjes en woorden. Zo staan we af en toe gewoon liedjes in het Swahili te zingen in een supermarkt of telefoonwinkel. Alle mensen kijken ons dan vol bewondering en verbazing aan dat twee blanken meiden dat zo maar kunnen. Iedereen wordt er enthousiast van en dat is zo leuk! Dat is ook zo mooi aan de kerkdiensten het maakt niet uit wie je bent of hoe je eruit ziet. Iedereen, maar dan ook echt iedereen klapt, zingt en of danst mee. Jong, oud, klein, groot, gewoon iedereen! Het maakt niet uit of je mooi of minder mooi kan zingen, je hoort er bij, je telt mee en je doet mee.

Een van de mooiste momenten zijn toch wel als de kinderen aan je vertellen wat je voor ze betekend. Zo had ik laatst een gesprek met Junite van de Mazzarello, ik vertelde haar dat we tot maart 2015 hier blijven. Ze keek me aan en zei, ik wil dat je voor altijd hier blijft! Die momenten zijn zo fijn en daar haal ik zo veel voldoening uit.
Anita was pas naar het Mazzarellohuis gegaan en ik was mijn Engelse les aan het voorbereiden voor in de avond voor Beatrice. Toen ik in de avond aan kwam, kwam Ann naar me toe, ik heb je gemist fijn dat je er weer bent! Winnie (een medewerkster van de Mazzarello) vroeg aan mij wat ik vind van de mensen hier in Afrika. Ik vertelde aan haar dat ik het zo bijzonder vind dat je met iedereen verbonden bent en dat iedereen je zo'n welkom gevoel geeft. Dat is zo'n groot verschil met Nederland, iedereen leeft zo op zichzelf. Dat is denk een van de dingen die ik het ergst ga missen. Het samen zijn, het gevoel van verbonden zijn met iedereen. Het gevoel van, iedereen is je vriend of familie.

Ondanks alle mooie momenten heb ik ook moeilijke momenten. Ik kom mezelf tegen en leer enorm veel van mezelf. Wie ben ik? Waarom ben ik hier? Waar ben ik goed in? Ik probeer zo veel mogelijk voor mezelf op te schrijven zodat ik op een positieve manier naar dingen kan kijken. Soms verwacht ik te veel van mezelf. Ik schrijf de dingen op hoe ver ik al gekomen ben, als ik dan eenmaal aan het schrijven ben besef ik dat we het enorm goed doen en kan ik weer trots zijn op mezelf. Juist in dat soort momenten is het zo fijn om een maatje te hebben, Anita. Even in je eigen taal jezelf kunnen verwoorden en vertellen hoe je je voelt. Niet alleen je ervaringen delen maar ook je gevoelens. Deze reis zet me met beide benen op de grond en verbreed de kijk op de wereld, daar ben ik heel erg dankbaar voor.

Sister Chanty is de hoofdzuster van het Mazzarellohuis. We raakte met haar in gesprek en hadden haar verteld dat we in Nederland druk bezig geweest zijn met sponsoracties om geld in te zamelen voor het project. We hebben kunnen regelen dat we met alle 30 kinderen van het Mazzarellohuis een dagje uit konden gaan! Sister Chanty draagt de moeder en vaderrol op zich voor al deze kinderen en was zeer ontroerd toen wij vertelde dat we deze hele dag willen sponsoren van het geld dat we hebben ingezameld. De tranen liepen over haar wangen, ze was zo blij en zo dankbaar dat wij dit wilde doen. Toen Dominiek en Michael van de organisatie langskwamen hadden ze armbandjes gegeven aan ons van Don Bosco en SAMEN. Wij zijn via de organisatie SAMEN aan het werk op een Don Bosco project, deze dag was een mooie gelegenheid om de armbandjes uit te delen. Ze waren blij met de armbandjes en kunnen zo mooi deze dag herinneren via de armbandjes. Zaterdag 25 oktober gingen we eerst met de bus naar Nairobi Nationaal Park toe en we hebben daar een wandeling gemaakt langs allemaal dieren, we hebben wat gedronken en een cakje gegeten. Daarna zijn we doorgereden naar Nairobi Mamba Village LTD. Een opvanghuis voor krokodillen, schildpadden en struisvogels, in dit zelfde park was ook een speeltuin waar de kinderen zichzelf konden vermaken. De vorige dag waren Anita, Flora, Winnie en ik druk bezig geweest met het klaarmaken van de picknick, ze hebben ons geleerd hoe we chapatti moeten klaarmaken. We konden in het park dus met zijn alle lekker smullen van het eten wat we hadden klaargemaakt. Na de lunch zijn we doorgereden naar een weeshuis voor kinderen met HIV, we hebben de kinderen kennis laten maken met elkaar en ze hebben ons een klein deel van het project laten zien. Erg confronterend om al die kinderen zo te zien en te weten dat ze allemaal besmet zijn.. Het was fijn om ze samen te zien kunnen spelen en genieten. We willen namens Sister Chanty, Flora en Winnie (de medewerkers) en alle kinderen jullie enorm bedanken voor het doneren van het geld, mede dankzij jullie is deze dag mogelijk gemaakt en hebben jullie deze kinderen een geweldige dag bezorgd om nooit meer van hun leven te vergeten!

''Vraag je je wel eens af waarom je waar bent en waarom je wat doet? Zoek diep van binnen en geef gelijk antwoord op deze vraag.''