Kostbare geluksmomenten

Het contact tussen de kinderen word steeds sterker. Ik ken nu vrijwel alle namen van de kinderen van het Mazzarellohuis, ze zijn gewent dat je er bent en begroette je iedere keer weer op een manier dat ze laten weten hoe fijn ze het vinden dat je er weer bent. We komen steeds meer te weten over de achtergronden van kinderen waardoor je het gedrag wat beter kunt begrijpen. Ik weet dat het nog ver weg is maar wat zal dit afscheid moeilijk worden..

We zijn hier nu bijna twee maanden en het is grappig om terug te kijken naar alle dingen waar we op het begin raar van op keken. De tijd vliegt trouwens echt voorbij! Alles is een stuk normaler geworden en we voelen ons al een beetje Afrikaan. Laatst zagen we wat blanken mensen lopen en het was gewoon zo gek om te zien.. We stootte elkaar aan en zeiden ''moet je kijken, blanke mensen!'' Precies hoe de Afrikanen ook zouden reageren. We zijn zo gewend om alleen Afrikaanse mensen om ons heen te hebben dat het straks echt weer wennen wordt met al die blanken..

Het dopen van kinderen gaat hier anders dan in Nederland. Aan het einde van iedere maand tijdens de zondagdienst worden er meerdere kinderen tegelijkertijd gedoopt. De kinderen hebben mooie kleding aan alleen de dienst is niet helemaal gericht op het kind zelf. De kerk zit vol met mensen van het hele dorp en project. Verder is de dienst normaal als andere zondagen. Ik heb voor het eerst mee gemaakt hoe een doping precies gaat.
In het begin moest ik erg wennen aan de geloofsovertuiging, ze zijn er hier namelijk heel erg veel mee bezig. Nu ik hier wat langer ben, vind ik het mooi om te zien hoe deze mensen zo veel kracht halen uit hun geloof. Ik vind het fijn om samen te bidden met de kinderen, het is iets wat in hun ritme hoort, het hoort erbij. Ze zijn dankbaar voor alles wat ze hebben en doordat ze zo sterk geloven helpt het ze in veel situaties. Ze staan stil dat niet alles vanzelfsprekend is maar dat je dankbaar moet zijn voor alles wat je gegeven is. Zelfs al heeft God je armoede gegeven, het is een cadeautje wat hij je geeft. Zo leer je dat alles heel veel waarde heeft en je leert de grote en de kleine dingen te waarderen. Als je op zo'n manier tegen het leven aankijkt kun je veel dingen op een positieve manier beleven. Het prachtig hoe al deze mensen samen hun geloof delen en daardoor verbonden zijn met God en met elkaar. Sinds ik hier ben leer en heb ik veel geleerd over het Katholieken geloof.

Anita is een paar weken geleden begonnen met een creatieve club op de secondaryschool. De keren dat zij die lessen gaf was ik aan het werken bij het Mazarellohuis. Ze is een wedstrijd gestart met vijf verschillende groepen om een mooi iets te maken van mozaïek. Hier kende ze mozaïek nog niet dus dat is erg leuk. Ze had verzonnen dat het groepje met het mooiste kunstwerk een prijs krijgt. Ieder groepje heeft 5 personen. We hebben bedacht om deze cadeautjes te kopen van het sponsorgeld omdat het erg leuk is dat er aandacht word besteed aan mensen die zich willen ontwikkelen op een creatieve manier. We zijn samen naar de winkel gegaan en hebben voor ieder persoon uit het groepje een pakketje samen gesteld. Ze hebben allemaal een potje lijm, vijf pennen, liniaal, gum, puntenslijper twee potloden en een schrift gekregen. Erg bruikbaar omdat ze dit perfect kunnen gebruiken voor hun nieuwe schooljaar! De studenten waren zo blij met de cadeautjes en de jongens die niet hadden gewonnen konden de cadeautjes wel uit hun handen trekken. Dit geeft ze extra motivatie om de volgende keer weer hun best te doen aan hun werkjes.

Er is minimaal wel één keer in de week dat ik een moment heb dat ik me rot voel. Dat ik thuis mis en dat ik er zelfs over nadenk om naar huis te gaan, tot nu toe weet ik dat de stap naar het vliegtuig nog lang niet serieus is omdat er nog te veel is wat ik hier mee maak en mee wil maken. Het verdriet mag er gewoon even zijn, even een moment voor jezelf en daarna weer verder gaan. Wat ben ik blij dat ik in Nederland geboren ben en dat ik geleerd heb dat het normaal is om over je gevoelens te praten en ze te tonen. Hier in Kenia is dat namelijk totaal anders, mannen mogen niet huilen want dat is een teken dat je zwak bent. Je mag je pijn wel voelen, maar laat vooral je verdriet niet zien want als je een man bent mag je niet zwak zijn! Zo zijn er nog wel een paar cultuurverschillen die ik lastig vind.. Wij Nederlanders kunnen zeker wat leren van de mensen hier in Afrika maar dat is andersom ook zo. Ik ben blij dat ik hier ben en hier een halfjaar kan zijn maar ik ben ook blij als ik straks weer fijn in ons kikkerlandje ben.

De schooljaren lopen hier anders dan in Nederland. Hier hebben de kinderen en studenten grote vakantie op 13 november en hun nieuwe schooljaar start dan weer in januari. Alle meiden en kinderen van het Mazzarellohuis gaan in die vakantie ook naar huis toe. Omdat ze met kerstmis niet op het project wonen maar toch graag nog iets gezamenlijk willen vieren, hebben we kerst gevierd met het Mazzarellohuis op 31 oktober. We hebben lootjes getrokken en iedereen moest een kaartje maken met daarop een mooie wens voor diegene. Ik ben enthousiast begonnen aan mijn kaartje voor Reginah en ik vond het een leuke uitdaging om iets te maken met weinig materialen. Ik heb een kerstboom geknipt van karton en op iedere tak van de kerstboom een wens geschreven. Van touw heb ik een vlechtje gemaakt en die door de kerstboom heen gedaan zodat ze hem kan ophangen. Ik slik iedere dag een pil tegen Malaria en daar heb ik de papiertjes voor bewaard om kleine kerstballen van te maken. Ik ben naar buiten gelopen en zag voor ons huisje wat riet liggen, dat heb ik bij de stam geplakt en tot slot de kerstboom nog ingekleurd met kleurpotlood. Ik ben blij met het eindresultaat en ik heb nog nooit zo veel moeite in een kerstkaartje gestopt.
Het was een geweldige avond! We begonnen de avond met zijn alle met het avond eten. Daarna konden we klaar gaan zitten voor de optredens, iedere groep had iets voorbereid. Er werden toneelstukjes opgevoerd, er werd gezongen en gedanst! We hebben ons heerlijk vermaakt. Anita en ik vonden het ook leuk om iets te doen tijdens de kerstavond en wij hebben samen een stukje gedaan. Ons verhaaltje ging als volgt:

The human Christmas three.
''Christmas is one of the most wonderful times of the year. All over the world people come together to celebrate the life of Jesus Christ. Just like we are doing this evening. Christmas is a beautiful time where we get the opportunity to thank our friends and family for their support trough out the pas year. Christmas is a time of sharing and loving each other because there is no need to be alone on this earth. We are all together and specially this time of the year we need to realize why it is so important to work together as one team!''
''Now as you can see we needed to work together as one team to build a human Christmas tree this high. On your own you can not manage to do this and that is why: WE ALL NEED EACH OTHER!''
Na het vertellen van dit verhaal kozen we een voor een kinderen uit om samen een menselijke kerstboom te maken.
De menselijke kerstboom was een klein beetje mislukt maar iedereen had veel lol! Na ons verhaaltje en het bouwen van de menselijke kerstboom leerde we tot slot nog iedereen het liedje ''oh dennenboom''. We hadden de tekst van het liedje op een bord geschreven en iedereen zong uit volle borst mee, onwijs leuk!

Na alle optredens kon iedereen aan elkaar de persoonlijke kaartjes geven. Sister Chanty had mij getrokken en ik heb een lief kaartje van haar gekregen.
Omdat wij het belangrijk vinden dat deze avond goed gevierd kon worden met lekker drinken en wat te snoepen hebben we besloten om met ons sponsorgeld het drinken en het snoepgoed voor deze avond te vergoeden, hier hebben ze namelijk geen geld voor. Het is fijn om op deze manier de avond extra speciaal te maken. Iedereen genoot, het was een echt kerst gevoel!


''Elk moment van het leven draagt het zaad van geluk in zich.''