Leave a little sparkle wherever you go

Lieve allemaal,

Hieronder mijn hoogtepunten van de afgelopen twee weken.

Dinsdag middag 11 november gingen we naar het Mazzarellohuis. Gezelschap houden bij het schoonmaken, samen spelen en de rosary bidden. Normaal gesproken geef ik iedere maandag en dinsdag avond Engelse les aan Beatrice alleen deze avond was anders dan anders. Alle kinderen van de primaryschool en alle meiden van de secondaryschool waren klaar met hun examens! Ik hoor jullie denken.. Huh examens op zo'n jonge leeftijd!? Ja hier in Makuyu hebben alle kinderen vanaf de peuter en kleuterklas tot en met groep 8, drie keer in een jaar examen. Haal je dit examen niet, dan blijf je gewoon zitten en net zo lang tot dat je het examen wel haalt. De examens zijn dus erg belangrijk hier en er word erg veel van de kinderen verwacht. Na alle uren die ze in het studeren hebben gestoken was het die avond tijd om te ontspannen, heerlijk. Anita en ik aten mee met het avond eten, giderri en als afsluiting een lekkere zoete banaan. De kinderen waren dol gelukkig met hun banaan, ze likte de bananenschil helemaal af tot er niets eetbaars meer aan zat. Na het eten hielp ik met corvee, samen afwassen en hele harde liedjes zingen in het Swhalili! Het is trouwens zo leuk om te zien hoe de kinderen met elkaar om gaan, het allerkleinste snoepje delen ze nog door zo veel mogelijk stukjes zodat ze samen kunnen smikkelen. Daarna keken we met alle meiden en alle kinderen een film over Jezus. Aan het einde nog even iedereen een welterustengroet of een dikke knuffel geven. Na zo'n avond kan je dan tevreden je eigen bedje in duiken! Het was genieten om de kinderen weer even kind te kunnen zien zijn omdat daar eigenlijk veel te weinig tijd voor is. Er zijn is eigenlijk al genoeg, de kinderen wat extra aandacht geven en je krijgt er zo veel voor terug!

Afgelopen week was de laatste dag voordat de kinderen naar huis moesten voor de vakantie. Wat zijn wij blij dat we hier zes maanden zijn! Het afscheid nemen is minder moeilijk omdat je weet dat je ze na de vakantie nog terug ziet in plaats van dat dit het dan was..
Na het ontbijt was er een speciale kerkdienst voor de primaryschool omdat het de laatste schooldag van het jaar was. Toen de kinderen dansend de kerk binnen kwamen moest ik even slikken, wat ga ik deze kinderen de aankomende tijd missen! Het was weer een fijne kerkdienst, met zijn alle liedjes zingen, mee klappen met de muziek en samen bidden.
Van onze kinderen en meiden van het Mazzarellohuis wilde we op een speciale manier afscheid nemen en ze een fijne vakantie wensen. Normaal gesproken is het niet toegestaan om nagellak te dragen naar school, dit was dus een perfect moment om ze te verrassen. Na dat ze uit school kwamen en hun kleding gewassen hadden konden ze een voor een bij ons komen om hun nagels te laten lakken, de kinderen waren door het dollen heen! Nadat hun nagels gedaan waren konden ze echt vertrekken naar huis toe. In de avond hebben we de nagels gelakt voor de meiden van de secondaryschool ook zij waren super enthousiast!
Hier heeft het woord ''vakantie'' een andere betekenis dan in Nederland. De kinderen moeten naar huis toe, weg van hun vertrouwde en veilige omgeving. Er gaan gedachtes door mijn hoofd heen hoe het met ze zou gaan.. Wat ben ik blij als ik deze kinderen allemaal weer kan omarmen en ik moet al helemaal niet denken aan het echte afscheid in maart, wat zal dat verschrikkelijk moeilijk gaan worden.

Het weekend van 15 november was een speciaal weekend voor 75 jongens uit Makuyu en omstreken. Dit weekend is erg belangrijk voor hen. Na dit weekend zijn ze namelijk geen ''jongen'' meer, maar ze zijn echte mannen! Waarschijnlijk raad je het al.. alle jongens zijn dit weekend besneden. Na dit weekend moeten de jongens een week rusten en mag er niemand bij hen komen, behalve de priesters, de medewerkers en de mensen van de dispensary. Dit gebeurd bij de jongens die net van de basisschool af komen en geloof het of niet, ze staan er om te springen en ze kunnen niet wachten tot het zo ver is! Als je namelijk niet besneden bent wordt je hier niet gezien als een man en mag je bijvoorbeeld ook niet trouwen.
Father Abel had ons verteld dat er te kort is aan matrassen, lepels en emmers om het eten uit op te scheppen. Wij hebben daarom besloten om dit voor hen te vergoeden. We hebben 15 matrassen gekocht, 100 lepels en 7 emmers.
Zo kunnen deze jongens goed slapen en is het mogelijk om allemaal te kunnen eten!

Op het project hebben we 10 koeien die iedere dag gemolken worden. Geloof het of niet, Anita en ik hebben voor het eerst in ons leven een koe gemolken! De mensen van de boerderij zijn echt super aardig en vinden het leuk als we vaker komen om te melken, dit gaan we zeker doen! Als onze flessen leeg zijn brengen we die naar hen toe, zo kunnen zij de melk in de flessen stoppen en daarna verkopen. Hier in Kenia kan je je legen flessen niet inleveren voor statiegeld, dit is dus een goed alternatief!

Op het project hebben we twee zusterhuizen, de Mazzarello en de Laura Vicuna. In de Laura Vicuna wonen 6 zusters en 9 vrouwen die in opleiding zijn om zuster te worden. De afgelopen week hebben we twee keer bij hen gegeten, het was echt super gezellig! En we moeten zeggen, het was gewoon even fijn om met vrouwen aan een tafel te zitten tijdens het avond eten haha! Anita en ik zijn echt super blij dat we zusterhuizen hebben op het project omdat het erg fijn is om met hen te zijn en te werken.
Dezelfde communiteit organiseert drie weken lang op verschillende plaatsen in de omgeving dagbesteding voor de kinderen die vakantie hebben. Veel kinderen moeten namelijk tijdens hun vakantie hard werken, ze moeten mee helpen met het werk van hun ouders of familie om te kunnen overleven. Het is daarom fijn dat dit georganiseerd is omdat de kinderen zo de mogelijkheid krijgen om weer even kind te kunnen zijn. Anita en ik zijn allebei een dagje mee geweest om te helpen, we vertrokken 's morgens om acht uur met zes vrouwen die zusters willen worden. Ik geniet altijd zo van de autoritten, rijden langs de mooie mango bomen, de groene natuur en de onverharde wegen! Moses de driver zette ons allemaal op verschillende plaatsen af en wij hielpen die dag in het plaatsje Pundamilia samen met Stella. Toen we aankwamen, kwamen er al allemaal enthousiaste en blije kinderen naar ons toegerend, ook kinderen die ons al kende, super leuk! Pundamilia is een plaatsje verderop, veel kinderen die daar wonen zitten op bij ons op het project op school. Het is ongeveer een uur lopen en je moet je voorstellen dat deze kinderen dat iedere dag naar hun school heen en terug lopen en soms ook nog met een zusje of broertje achter op hun rug. We begonnen de dag met bidden en daarna werd de groep in drie verschillende groepjes verdeeld, de ochtend werd gevuld met lessen over Don Bosco en in de pauzes konden we spelletjes met hen spelen. In de middag werden er verschillende activiteiten gedaan; naaien, vlechten en kleurplaten kleuren. Het was zo fijn om de kinderen te genieten, hoe blij ze waren met het gene wat ze kregen en hoe blij ze waren dat wij er waren. Ze vroegen allemaal of we meerdere dagen konden komen omdat ze het zo leuk vonden! Geweldig dat dagen zoals deze bestaan, want wat is dit belangrijk voor hen.

De medewerkers van de Mazzarello, Flora en Winnie zijn echt onze vriendinnen geworden. We hebben het zo gezellig met elkaar! We hebben een lekkere meiden avond gehouden. We gingen gezellig samen avond eten en ik had mijn laptop mee genomen om daarna een filmpje te kunnen kijken, van te voren hadden Anita en ik wat drinken en wat lekkers gehaald voor bij de film. Het was erg leuk om dit met hun te kunnen doen omdat ze altijd hard moeten werken en weinig vrije tijd hebben. Zij wonen namelijk zelf ook in het Mazzarellohuis om zo hun werkzaamheden te kunnen doen.


Kwaheri!
Jessy