Iedereen lacht in dezelfde taal

Hallo lieve allemaal,

Hier vanuit Makuyu wens ik jullie allemaal een mooi 2015 toe. Ik hoop dat jullie allemaal knallend het jaar in zijn gegaan en dat al jullie vingers er nog aan zitten!

Mijn oud & nieuw was dit jaar voor het eerst zonder vuurwerk, ik heb geen een knal gehoord en geen vuurwerk in de lucht gezien. Ik had op oudjaarsdag dus ook helemaal niet het gevoel dat het oudjaarsdag was vanwege de stilte.
Nadat we de rosary gebeden hadden met de Fathers en Brothers begon het feestje! Anita en ik hadden namelijk in de supermarkt toeters en hoedjes gekocht met ''HAPPY NEW YEAR'' erop. Iedereen was kei enthousiast en begon meteen te toeteren, al toeterend liepen we naar het Mazzarellohuis toe want daar zouden we met alle communiteiten oud & nieuw vieren. De Sisters hadden lekker eten klaargemaakt en om tien uur hadden we een kerkdienst. We blikte terug op het afgelopen jaar en stonden even stil bij wat er allemaal gebeurd is, dankte voor alle mooie dingen maar ook voor de minder mooie dingen. Na de kerkdienst ging het dak eraf! De Afrikaanse muziek ging aan en de champagne en de hapjes stonden klaar. Anita en ik wilde op de Hollandse manier aftellen tot het nieuwe jaar, dat kennen ze hier namelijk niet. We telde af en Anita en ik omarmde elkaar als twee dolgelukkige! Iedereen blies op zijn toeter, dronk champagne en er werden wensen uitgesproken! De muziek ging aan en we hebben er een mooi Afrikaans feestje van gemaakt. Het tijdverschil is twee uur dus bij ons was het al iets eerder 2015 dan bij jullie! We hebben heel wat afgedanst met zijn alle en genoten samen van het begin van het nieuwe jaar!

In plaats van de nieuwjaarsduik op nieuwjaarsdag stond er deze keer iets anders op het programma. Na een kort nachtje slapen gingen we met meer dan 300 mensen een echte Pelgrimstocht lopen! Het beeld van Maria was mooi versierd en achter een tractor gezet en we begonnen te lopen van Makuyu naar Thangirra. Al zingend en biddend liepen we naar de plek van bestemming. De tocht was mooi en bijzonder, onderweg kwamen we langs huisjes van kinderen die we kende van het project. Zij lopen dat iedere dag om naar school te kunnen, dagelijkse kost. Ik was daarom extra blij dat ik deze tocht kon lopen, even in de schoenen staan van andere en laten zien dat je aan ze denkt, een mooi gebaar. De mensen waarmee we liepen liepen niet bepaald op comfortabele schoenen.. Kapotte schoenen, hakken en zelfs kinderen met twee verschillende schoenen aan. Na de kerkdienst in de hete zon dronken we porridge, dit is een soort pap wat de mensen drinken en dat eten de lokale mensen vaak als ontbijt of lunch. De terugweg konden we het mooi regelen dat we in de kar konden van de tractor met zusters en de kinderen die gedanst hadden in de kerk. Dat scheelde een wandeling, prima zo'n ritje met de tractor!

Januari 2015 is aangebroken, voor de kinderen hier betekend dat niet alleen een nieuw jaar maar ook een nieuw schooljaar. Ik ben ontzettend blij dat het schooljaar weer begonnen is! De kinderen zijn weer op het project, wat heb ik al deze lieve schatjes gemist. Lang niet alle kinderen hebben een leuke tijd thuis achter de rug en voor hen ben ik dus extra blij dat ze weer veilig kunnen wonen in het Mazzarellohuis. We werden ontvangen met lieve woorden en lieve knuffels, wat een fijn gevoel. Na hun terugkomst voel je wat je met ze hebt opgebouwd en dat je iets voor ze betekend en dat is zó fijn. Kinderen die tegen je zeggen ''Ik heb de hele vakantie uitgekeken om je weer te zien'' of ''Ik heb je zo gemist en ik ben zo blij om je weer te zien'', ze zitten allemaal in mijn hart, stuk voor stuk. Op de dag dat de kinderen terug kwamen hebben we samen met ze gegeten en gespeeld, het voelde alsof we niet weg geweest waren. Samen zingen, schoonmaken, eten, kletsen en dansen. Wat voor energie en gevoel deze kinderen je geven is onbeschrijfelijk, ik hou er van!

Om het nieuwe schooljaar goed te beginnen zijn Anita en ik druk bezig geweest met inkopen doen voor de primaryschool en we hebben van het sponsorgeld veel voor hen kunnen vergoeden! In totaal zitten er op de primaryschool 450 kinderen en die hebben wij allemaal ontzettend blij kunnen maken dankzij alle sponsors! We hebben voor de klassen van groep 1 t/m groep 8 kleurpotloden vergoed, zij deelde namelijk één doos kleurtjes met de hele school. Voor de hele school hebben we basketballen, voetballen, netballen, volleyballen en springtouwen vergoed (de springtouwen had mama opgestuurd in een pakket). De twee ballen die ze hadden waren namelijk helemaal op en ook daar moest heel de school mee doen. Voor de peuterklassen hebben we twaalf matrassen vergoed zodat de kinderen comfortabel kunnen slapen tussen de middag, de matrassen die ze hadden waren zo dun dat ze haast op de grond lagen. Ook hebben we voor de peuterklassen klei vergoed omdat dit erg goed is voor de ontwikkeling en de school dit zelf niet kan betalen. We hebben grote linialen vergoed zodat de leraren die kunnen gebruiken tijdens het les geven. Als allerlaatste hebben we aan ieder kind een pen, potlood, gum, liniaal, schrift en puntenslijper vergoed zodat zij allemaal het jaar goed kunnen beginnen! Voor de meeste gezinnen is het namelijk te veel om dit voor hun kind te kunnen betalen. We hebben het zelf aan de kinderen kunnen overhandigen dus we weten dat het goed terecht is gekomen! De kinderen waren door het dollen heen! We hebben aan de kinderen uitgelegd dat het niet ons eigen geld is maar dat we in Nederland druk bezig zijn geweest met geld ophalen speciaal voor hun. Ze dankte ons met liedjes en woorden dus namens alle kinderen van de primaryschool; bedankt voor het doneren van het geld! De dag was erg feestelijk en stond in het teken van een nieuw begin. Met ons sponsorgeld hebben we ook nog boter, bloem en drinken kunnen vergoede waardoor we de middag konden afsluiten met een hele grote cake en drinken! Iedereen was aan het smullen en kon met een goed gevoel naar huis toe!

Helaas gaan zes van de Sisters waar we veel mee samen gewerkt hebben weg naar een andere plek toe. Voor Sisters is het heel normaal om, om de zo veel jaar van plek te veranderen en ergens anders te gaan wonen. Het zijn precies de Sisters waar we het heel erg goed mee konden vinden en waarmee we heel erg goed contact hadden.. Samen met de kinderen van het Mazzarellohuis hebben we een dansje ingestudeerd en samen met hen voor de Sisters gezongen en gedanst. We hebben een cadeautje gekocht voor de Sisters en overhandigd aan de kinderen zodat zij het konden geven. Het was erg gezellig maar ook dubbel, het is moeilijk dat mensen die zo veel betekenen voor de kinderen vertrekken. Het duurt een hele lange tijd voordat de kinderen mensen in vertrouwen nemen en de Sisters zijn zo belangrijk voor hen, ze kunnen met al hun problemen naar hen toe gaan. Voordat de kinderen de vrijheid voelen om naar de nieuwe Sisters te gaan ben je zo weer een paar jaar verder..

In de periode dat alle kinderen met vakantie waren hebben Anita en ik hard gewerkt in de bibliotheek van de secondaryschool. Het was om het zacht uit te drukken een zooitje, alle boeken lagen overal in het lokaal, spullen lagen overal en er hing veel te veel aan de muren. We hebben samen een plan gemaakt en na de goedkeuring van de Sister zijn we aan de slag gegaan. We hebben alle boeken uit de schappen gehaald, per vak gesorteerd en terug gezet per vak op alfabetische volgorde. We hebben alle boeken geregistreerd (ik denk wel over de 600 boeken) en een nieuwe indeling gemaakt in het lokaal. We hebben een opslagruimte gecreëerd aan de achterkant van het lokaal waar nu alle spullen staan die eerst door het lokaal slingerde. Alle spullen die we nodig hadden om de bibliotheek een betere plek te maken hebben we vergoed van het sponsorgeld. Het was enorm veel werk en we waren blij toen we helemaal klaar waren! Alles is netjes, gesorteerd en geordend.
Tijdens de eerste week van het nieuwe schooljaar hebben we de bibliotheek geopend op een officiële manier! We begonnen met een openingspraatje voor de hele school waarna we daarna met zijn alle zingend en dansend naar de bibliotheek liepen. We hadden net zoals een officiële opening een gouden lint voor deur gehangen en samen met de Sisters doorgeknipt! Ook voor de studenten van de secondaryschool hadden we als afsluiting een hele grote taart laten maken, ze waren blij verrast toen ze dat zagen!

Sinds ik terug ben van mijn reis in Tanzania ben ik gestopt met het slikken van de Malariapil. Ik voelde me erg wisselend, de ene keer voelde ik me heel erg goed en de andere keer voelde ik me slecht. Omdat ik me zo wisselend voelde besloot ik om te stoppen en te kijken wat het effect is. Mijn emoties waren van het ene uiterste naar het andere uiterste. Nu ik gestopt ben voel ik me super goed en heb ik geen last meer van heimwee! Echt bizar wat een invloed zo'n pilletje heeft..

We zijn hier al weer vier maanden, de tijd vliegt echt voorbij. Ik weet nog de eerste dagen dat Anita en ik tegen elkaar zeiden: ''kijk ons hier nou, gewoon in Afrika.. Dit is voor een halfjaar ons thuis!'' Nu zijn we hier zo gewent en het is echt ons plekje! We voelen de waardering van de mensen om ons heen en dat is heel erg fijn. Nog twee maanden te gaan en dan zit ons avontuur er in Afrika gewoon op. Eigenlijk hebben we nog zo veel plannen dat we bang zijn dat we tijd te kort komen hier.. Een ding is zeker: mijn liefde voor Afrika gaat nooit meer over en zal voor altijd in mijn hart zitten!

''As you grow older, you will discover that you have two hands, one for helping yourself and the other for helping others''.