Karibu sana mama!

25 januari was een hele speciale dag! Na 4,5 maanden kon ik eindelijk mijn lieve mama weer zien en knuffelen, wat was dat een mooi en fijn moment! Mama kwam samen met de moeder van Anita (Adela) en de zus van Anita (Sandra) naar Kenia toe. Ze hadden verwacht dat ze opgehaald zouden worden met een taxi en dat de taxi hun naar Makuyu zou brengen maar wij hadden een verrassing voor hen.
Samen met Father Reuben zijn we naar Nairobi gegaan en verstopte we ons op het vliegveld achter de mensen. We waren kei enthousiast en we konden ons niet meer inhouden, bij iedere blanke die naar buiten kwam ging mijn hart een stukje sneller kloppen. ''Zijn ze dat?'' ''Nee shit..'' Zo ging het denk ik wel een half uur door tot ze uiteindelijk naar buiten kwamen!
Father Reuben deed net of hij de taxi chauffeur was en hield een bordje in zijn hand met de namen erop toen ze naar de auto liepen trokken Anita en ik een sprintje en ik besprong mama van achteren.
Gillen, tranen, blijdschap! WAUW mijn mama was gewoon in Afrika en ik heb een stukje van mijn ervaringen kunnen delen met haar en dat is goud waard!

Na de dagen af te tellen met de kinderen, de medewerkers, de Sisters en de Fathers was het eindelijk zo ver en waren onze mama's en Anita's zus in Kenia. Iedereen stond te springen om ze te ontmoeten en de kinderen vroegen zich af waarom ze allemaal zo kort bleven. Het was mooi om te zien hoe welkom ze waren en hoe blij iedereen was met hun bezoek. De kinderen waren reuze nieuwsgierig, wilde alles weten en behandelde ze alsof zij een groot geluk in hun leven waren.

Adela en Sandra bleven een week en mama bleef in totaal twee weken in Kenia. De eerste week hebben we vooral dingen met zijn alle gedaan. De weken waren erg indrukwekkend voor mama omdat er zo veel gebeurde en ze zo veel nieuwe indrukken opdeed. Er ging een nieuwe wereld voor haar open, mijn leven hier in Kenia. Het is zo intens fijn dat ze hier naar toe gekomen is omdat je de meeste dingen hier alleen begrijpt als je ze zelf mee maakt, zelf proeft, zelf ruikt en zelf voelt.
De weken zijn voorbij gevlogen en we hebben veel samen kunnen beleven!
Doordat ik de reactie van mama zag op de dingen die er om haar heen gebeurde en wat het met haar deed besefte ik hoe normaal alles geworden was, bijvoorbeeld het rijgedrag van de mensen in het verkeer, ze keek haar ogen uit en had een paar keer het gevoel dat ze zich in een ongeluk terecht zou komen. Bij alles wat ze zag langs de weg riep ze ''moet je dit zien, ongelofelijk!'' het nam me weer terug naar mijn eerste weken hier in Kenia, ik stond versteld van alles wat er om me heen gebeurde en nu kijk ik nergens meer raar van op!

De eerste dag begonnen we met een vroege kerkdienst om 7 uur, net zoals Anita en ik dat deden toen we net aankwamen op het project. We hebben een rondleiding gegeven op het project, we zijn naar de primaryschool gegaan om de rosary te bidden met de kinderen, we hebben geluncht met de kinderen (gelijk hun eerste indruk van het eten hier in Makuyu), we hebben gespeeld met de kinderen in de pauze, we zijn naar Makuyu town gelopen, we zijn bij Beatrice thuis op bezoek geweest en hun allereerste matatu ervaring! En dat allemaal op één dag!
Van het koude kikkerlandje naar Kenia waar de zon schijnt, een nieuwe omgeving en een hoop nieuwe mensen ontmoet! Dit moesten ze allemaal even verwerken.

Samen met Father Reuben, Sandra, Adela, Anita en mama zijn we naar Nairobi gegaan. We hebben het verschil kunnen laten zien tussen Makuyu en Nairobi, veel dingen bekeken, samen genoten en leuke dingen gedaan! We zijn eerst met zijn alle naar de masaimarkt geweest waar ze enorm veel leuke dingen verkopen, later in de middag zijn we naar een culturele dans geweest waar een groep Keniaanse mensen verschillende soorten dansen lieten zien uit verschillende stammen. We bleven slapen in Nairobi, in Upperhil, een ander Don Bosco project waardoor we nog een dagje met zijn alle konden genieten in Nairobi. We hadden een toren beklommen waardoor we een heel mooi uitzicht hadden over Nairobi, het was ook erg leuk omdat Father Reuben een hoop kon vertellen over alle dingen om ons heen.
We hebben een weeshuis bezocht voor olifantjes, we konden zien hoe ze verzorgd werden en ze gaven uitleg over het leven van een olifant. Het weeshuis is wereldwijd bekend en red dieren die niet meer voor zichzelf kunnen zorgen. Ze werden met de fles gevoerd en ze waren met zijn alle lekker aan het spelen en in de modder aan het rollen. Het was echt mooi en leuk om te zien hoe dit werd gedaan!
Later op de dag zijn we nog naar giraffen toe gegaan die uit onze hand kwamen eten, ze stonden echt kei dichtbij! Onderweg hebben we nog veel kunnen zien maar het alle belangrijkste en fijnste was dat we samen waren. We hebben veel van de omgeving kunnen zien en eigenlijk kon mama alleen maar om zich heen kijken, bij alles wat ze zag en wat er gebeurde keek ze haar ogen uit. Ze zei tegen me, dit had je me inderdaad niet in woorden uit kunnen leggen maar nu voel en zie ik alles en nu begrijp ik je.

We hadden er een nieuwe vrijwilliger bij op het project in Makuyu, ik heb namelijk samen met mama geschilderd. We hebben geholpen met de voorbereidingen voor het feest van Don Bosco!
Na dat we een ochtendje geschilderd hadden kon ik mama mee nemen naar weer een nieuwe ervaring. Ik nam haar mee naar een kerkdienst in de gevangenis, voor mij was het eigenlijk al best normaal geworden omdat ik er al vaker geweest was. Voor mama was dit totaal anders, ze werd er emotioneel van en het raakte haar enorm omdat ze zag hoeveel kracht de gevangenen uit de kerkdienst haalde.
In Kenia geniet ik altijd enorm van het lekkere fruit wat ze hier hebben. Alles is vers van de pers en heeft een enorme zoete en lekkere smaak. Zo zijn hier ook mega grote plantages voor ananassen, het was erg grappig want mama dacht van te voren dat ananassen aan een boom groeide dus Father Reuben nam ons mee naar een plantage zodat we met eigen ogen konden zien dat ze gewoon uit de grond groeide.

We hebben veel verschillende dingen gedaan.
Van het spelen, praten en schoonmaken met de kinderen tot een Safari met mama in Lake Nakuru.
Van een groot Don Bosco feest tot een eigen jurk laten ontwerpen op de Technische school.
Van een zondagkerkdienst op een lerarenschool tot een recreatieavond geven aan de kinderen.
Van kleding, cadeautjes en geld weg geven tot een wandeling samen met mama tussen de watervallen en de prachtige natuur.
Van een dagje genieten in het drukke Thika tot de rosary bidden met de Fathers.
Van een huisbezoek tot een filmavond met de jongens van het hostel.
Van een zondagkerkdienst in Makuyu tot een huisbezoek bij een student.
Van koeien melken op het project tot Afrikaans bier drinken op het terras.
Van heerlijk vers fruit genieten tot een dagje ziek zijn in Makuyu.
Van het bezoeken van de sloppenwijken tot het bezoeken van een bezoek aan een opvang voor mensen met een beperking.
Van het bidden en eten met de zusters tot een boottocht tussen de nijlpaarden in Lake Navahsia.
Van mama ophalen bij het vliegveld tot mama terugbrengen naar het vliegveld.
Alles wat ik mama heb willen laten zien (meer zelfs) en ervaren heb ik kunnen doen en daar ben ik enorm dankbaar voor.

Na onze twee weken samen hebben we mama weer terug gebracht naar het vliegveld. Een hele dikke afscheidsknuffel en zij vloog weer veilig naar het koude kikkerlandje toe.

Ik ga hier samen met Anita nog vier weken knallen en genieten en dan is voor ons ook het moment om weer terug te vliegen met het vliegtuig!

<3