Kenia van een andere kant

We kregen de kans om een totaal ander deel van Kenia te mogen ervaren. Sister Anisia was in december overgeplaatst van Makuyu naar het noorden van Kenia: North Horr. Ze had ons op alle mogelijke manieren proberen te bereiken om Anita en mij uit te nodigen op haar nieuwe plekje.
Een paar weken voor ons vertrek naar Nederland konden we nog een prachtige reis maken met enorm veel nieuwe indrukken en ervaringen.

13 februari vertrokken we in de ochtend (op Afrikaanse tijd natuurlijk) met een grote Jeep vol groente, fruit en spullen voor de kinderen. We hadden groenten en fruit gekocht omdat ze in een droog gebied wonen en daar bijna niks groeit. Van Makuyu reden we naar het plaatsje Laisamis en wat was het een mooie reis! Tijdens de reis kwamen we mensen tegen die met hun kudde kamelen, koeien en geiten liepen, we reden door de bergen, door het woestijn gebied waar we hittegolven zagen en we reden door echte originele Samburu stammen waar mensen zichzelf prachtig versierd hadden met sieraden!

In Laisamis waren ze al dagen bezig met voorbereidingen voor een enorm feest! Brother Francisco was helemaal klaar met zijn opleiding voor priester en had de goedkeuring gekregen om officieel Father te worden, op de dag van het feest zou hij officieel bekroont worden als priester! Een opleiding tot priester duurt ongeveer 8 jaar, dit feest was daarom ook enorm belangrijk dat mensen vanuit allerlei plaatsen van ver weg speciaal voor deze viering hier heen kwamen!
Anita en ik hadden van te voren gehoord dat het druk zou worden maar wat we daar zagen was echt ongelooflijk.
De dag dat het gevierd werd, was bij ons in Nederland iedereen volop carnaval aan het vieren, wij hadden die dag onze eigen Afrikaanse carnaval, zo'n speciale carnaval heb ik nog nooit gehad! Ik keek mijn ogen uit en ik wist niet wat ik zag, overal waar ik keek stonden prachtige vrouwen van de Samburu stammen die van top tot teen versierd waren met gekleurde kralen in hun oren, om hun nek, hoofd, benen en armen, ik kon er naar blijven kijken. Ik heb zo genoten van de bijzondere cultuur, de mooie mensen en de manier waarop zij dit feest beleefde.

Samen met Sister Anisia gingen we naar het dorpje toe wandelen waar de mensen wonen. Alle mensen wonen hier in hutjes die ''manyatta's'' heten. Het zijn hutten die gebouwd worden door de vrouwen in het gezin en dit word gemaakt van afval, hout en kledingstukken. Wij kregen de kans om bij mensen op bezoek te gaan en mochten kijken hoe deze mensen leefde. In echte originele manyatta's slapen ze op koeienhuiden in plaats van bedden. We hebben verschillende soorten van binnen mogen bekijken, de meeste mensen waren enorm trots op hun manyatta's en laten die dan ook met stralende ogen zien, zo bijzonder.

Van Laisamis zijn we doorgereisd naar Karare, ook hier leefde een hoop mensen van de Samburu stam. De sieraden waarmee de mensen hun lichaam versieren heet: Shanga. We hadden al van verschillende soorten mensen de sieraden geprobeerd om te kijken hoe het ons zou staan, samen met de Sisters liepen we door het dorpje en gingen we op zoek of er misschien Shanga's voor Anita en mij beschikbaar waren. De Shanga's waren nergens te verkrijgen en konden alleen op bestelling gemaakt worden. De volgende dag wilde we naar de eindbestemming North Horr rijden, toen we wilde vertrekken stonden twee vrouwen ons op te wachten met inderdaad je raad het al, Shanga's! Deze twee vrouwen waren in de avond druk bezig geweest om aan Shanga's te komen zodat ze die aan ons konden verkopen. Ik heb nu dus gewoon een echte originele Shanga die gedragen is door een vrouw uit de Samburu stam!

North Horr is de plaats waar Sister Anisia samen met drie andere zusters leeft. In deze plaats is weer een totaal andere cultuur, de vrouwen versieren zichzelf hier niet met gekleurde kralen sieraden maar bedekken zich met Gabra's. Gabra's zijn mooie lange doeken die ze helemaal om zichzelf heen wikkelen tot een lange jurk waarop ze ook nog een lange hoofddoek dragen. Toen we door het dorpje liepen zagen we twee prachtige Gabra's hangen die we uiteindelijk gekocht hebben, we hebben ons gekleed als hen en we merkten gelijk hoeveel respect we kregen van de mensen. Het werd gelijk door het dorpje verteld en iedereen kwam nieuwsgierig naar buiten om te kijken hoe die twee ''muzungu's'' eruit zouden zien. Ze vonden het geweldig hoe we eruit zagen en kregen gelijk nieuwe namen van de mensen, mijn nieuwe naam is dus Tessel!
In de avonden hebben we heerlijk geslapen in de buitenlucht, in het Noorden van Kenia, midden in een prachtig woestijn gebied waar ik mocht wegdromen onder de sterrenhemel.

Ik ben enorm dankbaar dat we de kans kregen om ook dit deel van Kenia te mogen zien en te ervaren want dit zijn twee totaal andere werelden die niet met elkaar te vergelijken zijn. Ik besef me steeds meer dat het einde van mijn avontuur er bijna op zit en eigenlijk als ik terug kijk is er enorm veel veranderd voor mij.
Alles om me heen lijkt mooier dan voordat ik deze reis begon, ik geniet van alle kleine dingen om me heen en besef me hoe dankbaar ik ben voor alles wat ik heb mogen mee maken.
Deze zes maanden zijn niet te omschrijven in een paar woorden want ik heb zo veel mee gemaakt, er is zo veel gebeurd en ik heb zo veel mogen zien. Mijn reis door Kenia is niet alleen een reis door land en cultuur maar ook vooral een reis door mezelf en met mezelf.
Ik ben enorm trots op dit avontuur en de manier hoe ik mezelf ontwikkeld heb.

De komende twee weken staan in het teken van de laatste dingen regelen en het afscheid nemen van alle mensen en kinderen op het project. De Fathers waar we mee samen geleefd hebben, de Sisters waarmee we gewerkt hebben, de kinderen waar ik echt van gaan houden ben, de medewerkers en alle andere mensen die dit compleet gemaakt hebben.

Heel veel liefs;
Jessy

''Kijk eens om je heen, er is altijd iets leuks te zien!''