Let your smile change the world
Door: Jessy Hooghuis
Blijf op de hoogte en volg Jessy
04 Maart 2015 | Kenia, Makuyu
Lieve allemaal,
Een paar weken geleden had ik een blog geschreven maar omdat er veel gebeurd was en we het erg druk hadden was het er niet van gekomen om deze te posten. Ik wil deze alsnog graag met jullie delen!
Samen met Father Reuben hebben we besproken wat we met het sponsorgeld kunnen betekenen voor te technische school op het project. Hij heeft ons verteld over een plan wat hij in gedachten had en eigenlijk waren we daar gelijk heel erg enthousiast over.
We hebben een nieuw fonds gestart wat we ''Pamoja fund'' hebben genoemd. Dit betekend ''samen'' in het Swahili. SAMEN is de naam van onze organisatie, samen ben je niet alleen, samenwerken en nog zo veel meer. Met dit plan krijgen de studenten die geslaagd zijn voor hun opleiding een gouden kans om voor zichzelf een bedrijfje op te starten waardoor ze daarna zelf geld kunnen gaan verdienen. Het is niet zo dat we het geld aan de studenten geven en dat ze er niks voor hoeven te doen maar zij krijgen een kip,geit of schaap waar voor ze moeten zorgen. Een voorbeeld is; we lenen een student een kip, met de kip kan hij geld verdienen door de eieren van de kip te verkopen, het geld wat ze geleend hebben moeten ze in stapjes terug betalen aan de school en als ze alles hebben terug betaald kunnen ze beginnen met geld verdienen! Door dit systeem kunnen we niet een paar studenten helpen maar ontzettend veel, het geld blijft voor jaren in de communiteit waardoor de mensen leren met geld omgaan en een zetje krijgen in de goede richting!
Anita en ik hebben voor één dag letterlijk in de schoenen gestaan van een Keniaans schoolkind van de primaryschool. We wilde weten hoe het was om een van hen te zijn. We hebben op het project schooluniformen laten maken, een blauwe jurk, rode sokken en zwarte schoenen. We waren voor één dag een primarygirl! In de ochtend om acht uur verstopte we ons in de keuken van de school, de kinderen wisten namelijk niet dat we die dag zouden komen. Sister Susan vertelde aan alle leerlingen van de school dat ze een hele goede school zijn en er daardoor twee nieuwe studenten komen in groep 7. Bij het teken dat er geklapt werd kwamen Anita en ik aangehuppeld in onze uniforms. De hele school lag in een scheur, dit hadden ze echt niet verwacht. Ze vonden het echt hilarisch om ons te zien in de uniforms!
We deden de gehele dag mee, volgde alle lessen en maakte het huiswerk wat ze op kregen. We kregen de vakken; Social Studys, Catechism, Mathematics, Engels, Health education, Kiswahili en CRE. Een mooie zin van een lerares die me is bijgebleven is; ''everyone around you is your teacher'', en dit is precies wat ik ervaar hier in Afrika. Ik leer hier zo ontzettend veel van alle mensen om me heen, van de aller kleinste kinderen tot volwassen mensen.
Je zou misschien denken dat het voor ons onmogelijk was om de lessen te volgen vanwege de taal maar alle lessen worden gegeven in het Engels. De lessen waren dus hartstikke goed te volgen! De kinderen gehoorzaamde enorm goed.
Hier in Kenia is het normaal dat als je een fout maakt, je niet goed gedraagt of te langzaam werkt dat je een tik op je handen krijgt, zo ook Anita en ik, we kregen allebei een tik op onze vingers omdat volgens de lerares onze nagels te lang waren. We werden door iedereen behandeld alsof we echte kinderen op de primaryschool waren en dat was precies wat we wilde, in de huid kruipen van veel kinderen die wij helpen.
De kinderen vonden het onwijs leuk dat we er die dag waren en ik heb zelf ook enorm genoten ook om het feit dat we precies gedaan hebben wat zij gedaan hebben. De school hier is niet te vergelijken met de school in Nederland, het ene vak na het andere vak komt en er word bijna geen rekening gehouden met kinderen die iets langzamer zijn in dingen, ze gaan echt als een speer door alle vakken heen.
Lessen volgen, lunchen, spelen in de pauzes, zingen, schoonmaken, ik kan je vertellen deze kinderen zijn stuk voor stuk kanjers!
Nadat we er een schooldag op hadden zitten van 8 tot 5 gingen we door naar het Mazzarellohuis om onze uniforms te wassen net zoals hen, op woensdag is het namelijk de dag dat ze altijd hun kleding wassen. Zo lief als de kinderen zijn hielpen ze na dat ze klaar waren met hun eigen kleding mij met mijn schoenen poetsen zodat ik eerder klaar was. Hup na het kleding wassen de rosary bidden en dan is het alweer etenstijd! Nadat we avond gegeten hadden en schoongemaakt hadden startte de kinderen met studeren. Wij gingen naar huis toe en ik was kapot toen ik terug was! Wat een dag, wat een hoop mee gemaakt.
Ik ben blij dat ik een stukje heb kunnen ervaren van hoe hun leven is, ik heb zo veel respect voor deze kinderen. Eigenlijk is er gewoon geen rust, ze gaan maar door en door en hebben ondertussen nog zo veel aan hun hoofd.
De vriendinnen van mama hebben een pakketje opgestuurd met veel leuke spulletjes voor de kinderen. Onder andere zaten daar vlinders in die je zelf in elkaar moest knutselen en kleuren. Anita en ik hebben alle vlinders leuk gekleurd en ze opgehangen in de kamers van de kinderen in het Mazzarellohuis. De kinderen waren ontzettend enthousiast toen ze zagen dat er in hun kamers vlinders hingen. We zijn erg blij dat we dit hebben kunnen doen omdat je door zo iets kleins al zo veel vrolijkheid brengt en er eigenlijk weinig gezellige dingen in de kamers van de kinderen te vinden zijn.
In het pakket zaten ook scoobie-doo touwtjes en kralen, die hebben we gebruikt met een recreatieavond voor de kinderen. De kinderen zijn dol op armbandjes en versieringen dus dat bracht ons op het idee om samen met hen armbandjes te maken. We hebben ze allemaal vlechtjes laten maken en daartussen konden ze de kralen stoppen. Iedereen hielp elkaar en aan het einde van de avond hadden ze allemaal een mooi armbandje!
Op het project hebben we ook een hostel voor jongens. De jongens hebben een leeftijd van 13 t/m 28 jaar en studeren op het project aan de technische school of zitten op de secondaryschool. Sommige jongens komen van de straat en bij andere is de situatie zo dat ze nergens anders terecht kunnen. Het hostel op het project bied hen een veilige slaapruimte, eten, een studie en een kans op een betere toekomst.
Het was voor ons de eerste keer dat we een recreatieavond voor hen organiseerde omdat we door een misverstand in het begin begrepen dat het niet gebruikelijk was dat wij als vrouwen daar zouden helpen. Door een gesprek met Brother David (hij is de mentor van de jongens) kwamen we erachter dat de jongens eigenlijk geen goed programma hebben voor de recreatieavonden en het enige wat ze doen is op de zaterdag avond een film kijken. Juist omdat er zo veel tijd en energie in het studeren gaat zijn ontspannen avonden zo belangrijk.
In het pakket wat de vriendinnen van mama hebben opgestuurd zaten ook gloin the dark sticks waardoor we op het idee kwamen om een speurtocht in het donker te organiseren.
De jongens moesten zoeken naar de gloin the dark sticks en daarmee hadden we een route uitgestippeld op het terrein. Bij ieder gloin the drak stick hing een vraag die ze moesten beantwoorden of een opdracht die ze moesten uitvoeren, als ze de vraag goed hadden of de opdracht goed uitgevoerd hadden konden ze een letter verdienen. Die letters hadden ze nodig om de finale ronde mee te spelen, ze moesten namelijk van die letters een zin puzzelen en als ze op die vraag het antwoord goed hadden dan hadden ze gewonnen! We hadden twee teams gemaakt, team Jessy en team Anita, wij waren kleur rood en het team van Anita was kleur blauw. Ons team moest dus op zoek naar rode letters, ze konden de letters verdienen maar ze konden ze onderweg ook vinden dus ze moesten goed opletten onderweg.
Na dat we het spel hadden uitgelegd en de teamcaptains gekozen waren begonnen we met de vraag: ''wie van jullie denkt dat die de beste vader van allemaal is?'' Die jongens kregen allebei een ei waarvoor ze de hele avond voor moesten zorgen, tijdens de opdrachten moesten ze er dus voor zorgen dat het ei niet kapot ging. Als aan het einde van het spel de baby nog in leven was dan konden ze een extra letter verdienen.
We hadden onder andere vragen en opdrachten zoals:
Spijkerpoepen (dit moesten ze op tijd doen en ze wilde allemaal de beste tijd halen, typisch jongens haha).
De vader van Tom heeft 4 zonen, kwik, kwek, kwak en? .. (bij deze vraag hebben Brother David en ik ons echt kapot gelachen, ze waren denk ik wel 10 minuten aan het discussiëren over wat het antwoord was en uiteindelijk kwamen ze erachter dat het antwoord iets gemakkelijker was dan ze dachten..)
Menselijke piramide maken.
Olifant in het donker tekenen.
Een droog biscuitje eten en kunnen fluiten binnen 30 seconden.
En zo hadden we nog meer vragen en opdrachten. Tijdens het spel wilde de jongens allemaal graag winnen, ze deden goed mee en waren super enthousiast! Ze vonden het erg leuk en vermaakte zich goed, we hebben onwijs veel gelachen.
Tijdens het spel hadden we zaklampen nodig alleen die waren niet beschikbaar omdat er geen geld voor is, Anita en ik hebben besloten om twee draagbare lampen te vergoeden voor de jongens van het hostel. De lampen zijn erg bruikbaar omdat ze deze kunnen gebruiken tijdens het studeren wanneer de stroom uit valt.
Aan het einde van het spel begon de finale, na wat opstart problemen hadden beide teams de goede vraagzin en antwoord gevormd, ''Jessy and Anita are coming from?'' … Omdat ze het allebei het goede antwoord hadden gegeven hadden we een beslissende vraag bedacht en die was ''Hoe oud zijn Anita en Jessy samen? '' en je raad het natuurlijk al, mijn team gaf het goede antwoord dus team Jessy had gewonnen! Het winnende team kreeg een grote zak met spekjes uit Nederland (deze had de moeder van Anita opgestuurd). Al met al was het een zeer geslaagde avond! De jongens hadden genoten, Brother David genoot en Anita en ik hebben ook volop genoten!
Liefs Jessy
En tot snel!
''I love places that make you realize how tiny you and your problems are''.
Een paar weken geleden had ik een blog geschreven maar omdat er veel gebeurd was en we het erg druk hadden was het er niet van gekomen om deze te posten. Ik wil deze alsnog graag met jullie delen!
Samen met Father Reuben hebben we besproken wat we met het sponsorgeld kunnen betekenen voor te technische school op het project. Hij heeft ons verteld over een plan wat hij in gedachten had en eigenlijk waren we daar gelijk heel erg enthousiast over.
We hebben een nieuw fonds gestart wat we ''Pamoja fund'' hebben genoemd. Dit betekend ''samen'' in het Swahili. SAMEN is de naam van onze organisatie, samen ben je niet alleen, samenwerken en nog zo veel meer. Met dit plan krijgen de studenten die geslaagd zijn voor hun opleiding een gouden kans om voor zichzelf een bedrijfje op te starten waardoor ze daarna zelf geld kunnen gaan verdienen. Het is niet zo dat we het geld aan de studenten geven en dat ze er niks voor hoeven te doen maar zij krijgen een kip,geit of schaap waar voor ze moeten zorgen. Een voorbeeld is; we lenen een student een kip, met de kip kan hij geld verdienen door de eieren van de kip te verkopen, het geld wat ze geleend hebben moeten ze in stapjes terug betalen aan de school en als ze alles hebben terug betaald kunnen ze beginnen met geld verdienen! Door dit systeem kunnen we niet een paar studenten helpen maar ontzettend veel, het geld blijft voor jaren in de communiteit waardoor de mensen leren met geld omgaan en een zetje krijgen in de goede richting!
Anita en ik hebben voor één dag letterlijk in de schoenen gestaan van een Keniaans schoolkind van de primaryschool. We wilde weten hoe het was om een van hen te zijn. We hebben op het project schooluniformen laten maken, een blauwe jurk, rode sokken en zwarte schoenen. We waren voor één dag een primarygirl! In de ochtend om acht uur verstopte we ons in de keuken van de school, de kinderen wisten namelijk niet dat we die dag zouden komen. Sister Susan vertelde aan alle leerlingen van de school dat ze een hele goede school zijn en er daardoor twee nieuwe studenten komen in groep 7. Bij het teken dat er geklapt werd kwamen Anita en ik aangehuppeld in onze uniforms. De hele school lag in een scheur, dit hadden ze echt niet verwacht. Ze vonden het echt hilarisch om ons te zien in de uniforms!
We deden de gehele dag mee, volgde alle lessen en maakte het huiswerk wat ze op kregen. We kregen de vakken; Social Studys, Catechism, Mathematics, Engels, Health education, Kiswahili en CRE. Een mooie zin van een lerares die me is bijgebleven is; ''everyone around you is your teacher'', en dit is precies wat ik ervaar hier in Afrika. Ik leer hier zo ontzettend veel van alle mensen om me heen, van de aller kleinste kinderen tot volwassen mensen.
Je zou misschien denken dat het voor ons onmogelijk was om de lessen te volgen vanwege de taal maar alle lessen worden gegeven in het Engels. De lessen waren dus hartstikke goed te volgen! De kinderen gehoorzaamde enorm goed.
Hier in Kenia is het normaal dat als je een fout maakt, je niet goed gedraagt of te langzaam werkt dat je een tik op je handen krijgt, zo ook Anita en ik, we kregen allebei een tik op onze vingers omdat volgens de lerares onze nagels te lang waren. We werden door iedereen behandeld alsof we echte kinderen op de primaryschool waren en dat was precies wat we wilde, in de huid kruipen van veel kinderen die wij helpen.
De kinderen vonden het onwijs leuk dat we er die dag waren en ik heb zelf ook enorm genoten ook om het feit dat we precies gedaan hebben wat zij gedaan hebben. De school hier is niet te vergelijken met de school in Nederland, het ene vak na het andere vak komt en er word bijna geen rekening gehouden met kinderen die iets langzamer zijn in dingen, ze gaan echt als een speer door alle vakken heen.
Lessen volgen, lunchen, spelen in de pauzes, zingen, schoonmaken, ik kan je vertellen deze kinderen zijn stuk voor stuk kanjers!
Nadat we er een schooldag op hadden zitten van 8 tot 5 gingen we door naar het Mazzarellohuis om onze uniforms te wassen net zoals hen, op woensdag is het namelijk de dag dat ze altijd hun kleding wassen. Zo lief als de kinderen zijn hielpen ze na dat ze klaar waren met hun eigen kleding mij met mijn schoenen poetsen zodat ik eerder klaar was. Hup na het kleding wassen de rosary bidden en dan is het alweer etenstijd! Nadat we avond gegeten hadden en schoongemaakt hadden startte de kinderen met studeren. Wij gingen naar huis toe en ik was kapot toen ik terug was! Wat een dag, wat een hoop mee gemaakt.
Ik ben blij dat ik een stukje heb kunnen ervaren van hoe hun leven is, ik heb zo veel respect voor deze kinderen. Eigenlijk is er gewoon geen rust, ze gaan maar door en door en hebben ondertussen nog zo veel aan hun hoofd.
De vriendinnen van mama hebben een pakketje opgestuurd met veel leuke spulletjes voor de kinderen. Onder andere zaten daar vlinders in die je zelf in elkaar moest knutselen en kleuren. Anita en ik hebben alle vlinders leuk gekleurd en ze opgehangen in de kamers van de kinderen in het Mazzarellohuis. De kinderen waren ontzettend enthousiast toen ze zagen dat er in hun kamers vlinders hingen. We zijn erg blij dat we dit hebben kunnen doen omdat je door zo iets kleins al zo veel vrolijkheid brengt en er eigenlijk weinig gezellige dingen in de kamers van de kinderen te vinden zijn.
In het pakket zaten ook scoobie-doo touwtjes en kralen, die hebben we gebruikt met een recreatieavond voor de kinderen. De kinderen zijn dol op armbandjes en versieringen dus dat bracht ons op het idee om samen met hen armbandjes te maken. We hebben ze allemaal vlechtjes laten maken en daartussen konden ze de kralen stoppen. Iedereen hielp elkaar en aan het einde van de avond hadden ze allemaal een mooi armbandje!
Op het project hebben we ook een hostel voor jongens. De jongens hebben een leeftijd van 13 t/m 28 jaar en studeren op het project aan de technische school of zitten op de secondaryschool. Sommige jongens komen van de straat en bij andere is de situatie zo dat ze nergens anders terecht kunnen. Het hostel op het project bied hen een veilige slaapruimte, eten, een studie en een kans op een betere toekomst.
Het was voor ons de eerste keer dat we een recreatieavond voor hen organiseerde omdat we door een misverstand in het begin begrepen dat het niet gebruikelijk was dat wij als vrouwen daar zouden helpen. Door een gesprek met Brother David (hij is de mentor van de jongens) kwamen we erachter dat de jongens eigenlijk geen goed programma hebben voor de recreatieavonden en het enige wat ze doen is op de zaterdag avond een film kijken. Juist omdat er zo veel tijd en energie in het studeren gaat zijn ontspannen avonden zo belangrijk.
In het pakket wat de vriendinnen van mama hebben opgestuurd zaten ook gloin the dark sticks waardoor we op het idee kwamen om een speurtocht in het donker te organiseren.
De jongens moesten zoeken naar de gloin the dark sticks en daarmee hadden we een route uitgestippeld op het terrein. Bij ieder gloin the drak stick hing een vraag die ze moesten beantwoorden of een opdracht die ze moesten uitvoeren, als ze de vraag goed hadden of de opdracht goed uitgevoerd hadden konden ze een letter verdienen. Die letters hadden ze nodig om de finale ronde mee te spelen, ze moesten namelijk van die letters een zin puzzelen en als ze op die vraag het antwoord goed hadden dan hadden ze gewonnen! We hadden twee teams gemaakt, team Jessy en team Anita, wij waren kleur rood en het team van Anita was kleur blauw. Ons team moest dus op zoek naar rode letters, ze konden de letters verdienen maar ze konden ze onderweg ook vinden dus ze moesten goed opletten onderweg.
Na dat we het spel hadden uitgelegd en de teamcaptains gekozen waren begonnen we met de vraag: ''wie van jullie denkt dat die de beste vader van allemaal is?'' Die jongens kregen allebei een ei waarvoor ze de hele avond voor moesten zorgen, tijdens de opdrachten moesten ze er dus voor zorgen dat het ei niet kapot ging. Als aan het einde van het spel de baby nog in leven was dan konden ze een extra letter verdienen.
We hadden onder andere vragen en opdrachten zoals:
Spijkerpoepen (dit moesten ze op tijd doen en ze wilde allemaal de beste tijd halen, typisch jongens haha).
De vader van Tom heeft 4 zonen, kwik, kwek, kwak en? .. (bij deze vraag hebben Brother David en ik ons echt kapot gelachen, ze waren denk ik wel 10 minuten aan het discussiëren over wat het antwoord was en uiteindelijk kwamen ze erachter dat het antwoord iets gemakkelijker was dan ze dachten..)
Menselijke piramide maken.
Olifant in het donker tekenen.
Een droog biscuitje eten en kunnen fluiten binnen 30 seconden.
En zo hadden we nog meer vragen en opdrachten. Tijdens het spel wilde de jongens allemaal graag winnen, ze deden goed mee en waren super enthousiast! Ze vonden het erg leuk en vermaakte zich goed, we hebben onwijs veel gelachen.
Tijdens het spel hadden we zaklampen nodig alleen die waren niet beschikbaar omdat er geen geld voor is, Anita en ik hebben besloten om twee draagbare lampen te vergoeden voor de jongens van het hostel. De lampen zijn erg bruikbaar omdat ze deze kunnen gebruiken tijdens het studeren wanneer de stroom uit valt.
Aan het einde van het spel begon de finale, na wat opstart problemen hadden beide teams de goede vraagzin en antwoord gevormd, ''Jessy and Anita are coming from?'' … Omdat ze het allebei het goede antwoord hadden gegeven hadden we een beslissende vraag bedacht en die was ''Hoe oud zijn Anita en Jessy samen? '' en je raad het natuurlijk al, mijn team gaf het goede antwoord dus team Jessy had gewonnen! Het winnende team kreeg een grote zak met spekjes uit Nederland (deze had de moeder van Anita opgestuurd). Al met al was het een zeer geslaagde avond! De jongens hadden genoten, Brother David genoot en Anita en ik hebben ook volop genoten!
Liefs Jessy
En tot snel!
''I love places that make you realize how tiny you and your problems are''.
-
05 Maart 2015 - 09:32
Dorothe:
Ik zie het helemaal voor mij, geweldig!!!(:
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
