Laatste werkdag, afscheid en terug reis

De laatste werkdag is aangebroken, we hebben alles zo ver mogelijk proberen af te maken en we hebben afscheid moeten nemen van alle cliënten en de instelling.

Het project van de tuin is helemaal af. Het ziet er echt onwijs leuk uit; fleurige bloemetjes, een groot levend schaakbord en gekleurde bankjes. De snoezelkamer is helaas niet helemaal af maar het is een enorm verschil met hoe het er eerst was. Het is een fijne ruimte om te zijn, een echte snoezelsfeer! Omdat we het zelf niet meer af kunnen gaan maken gaan mensen daar de voelmuur ophangen, de spiegel en de laatste finishing touch.
Bij het nieuwe activiteitencentrum zijn de mensen druk bezig geweest om het frame voor de muren neer te leggen en de muren zelf te plaatsen. Ook het activiteitencentrum is niet helemaal af maar ook hier gaat de komende tijd hard aan gewerkt worden door andere mensen.
We worden via foto’s op de hoogte gehouden!
Als laatste hebben we de joul de boul baan opgeruimd en vrolijk gemaakt met verschillende kleuren likjes verf. De mensen kunnen weer spelen met een gezellige sfeer er om heen. Kortom er is de afgelopen harstikke hard gewerkt door iedereen en we hebben met z’n alle ons best gedaan om er een mooi eindresultaat van te maken. Ik ben super trots op alle inzet van iedereen en van alle mooie dingen die eruit ontstaan zijn!

Samen met Maaike ben ik naar de vrouwenafdeling gegaan waar we de kans kregen om onze eigen zelf mee genomen kleding te overhandigen aan vrouwen die wel wat kleding konden gebruiken. Ze waren er zo enorm blij mee en toen we in hun nachtkastjes keken zagen we ok wel dat dit hard nodig was omdat ze niet meer dan twee setjes kleding hebben.

Deze dag was een dag met een rollercoaster van emoties; verdriet, blijdschap, waardering, voldoening, liefde, en vooral dankbaarheid! We hebben door middel van een Hollandse disco een afscheidsfeestje gegeven voor alle cliënten. De ruimte was versierd met vlaggetjes die ze zelf gemaakt hadden, er hingen oranje slingers, iedereen had Nederlandse vlaggetjes op hun gezicht en een hoop oranje decoratie. De sfeer zat er gelijk goed in! Iedereen danste, was blij en amuseerde zich. De gezichten van de cliënten waren onbeschrijfelijk en dit is waar we het voor doen! We hebben met zijn alle flink gedanst en iedereen deed op zijn eigen manier mee. We hebben met zijn alle flink gedanst en iedereen deed op zijn eigen manier mee. Aan deze disco zat natuurlijk ook een keerzijde want we gaven niet voor niets een afscheidsfeestje. We kregen een gedicht voorgelezen waardoor iedereen geraakt werd, een voor een zag ik de tranen in de ogen springen van mijn medestudenten. Niet alleen wij hadden het moeilijk maar veel cliënten waren ook aan het huilen omdat ze het zo erg vonden dat wij ze gingen verlaten. Het is bijzonder om te merken hoe je in zo’n korte tijd zoiets met mensen opbouwt! Aan het einde van deze middag zijn we allemaal nog persoonlijk bedankt met een speech en een oorkonde!

Eenmaal in de bus terug naar het hotel kwam het besef bij me binnen. We gaan deze mensen nooit meer zien en dit was het einde van ons avontuur, vrijwilligerswerk in Bosnië. Ik kijk met een super goed gevoel terug naar de afgelopen dagen en zal hier nog vaak aan terug denken.

Na een kort nachtje slapen en een hele gezellige laatste avond was het echt de aller laatste dag aangebroken. Om 8:00 uur verlieten we met een bus geladen voor bagage het hotel en deden we nog een bus tour door Sarajevo. Het was een leuke/mooie afsluiting van onze reis omdat we zo ook nog een stukje geschiedenis en omgeving hebben kunnen mee pikken. Uiteindelijk was ik om 23:30 uur thuis en dood moe. Mijn lichaam snakt naar vitamines en heel veel slaap!

Ik wil iedereen bedanken die deze reis heeft mee de mogelijkheid gemaakt / deelgenomen. In het bijzonder onze begeleiders vanuit Out of Area; Anee, Joyce en Wiliam, bijzondere mensen die zo veel liefde stoppen en zich inzetten voor veel projecten in Bosnië.
Het is een ervaring om nooit te vergeten en we hebben met z’n alle iets prachtigs neergezet en achtergelaten!