First impression

Zaterdagochtend 13 september zagen we ons project voor het eerst in het daglicht. Het project is net een klein dorpje, heel mooi en iedereen is super aardig!

We begonnen de ochtend om 6:30 in de kerk met een dienst, het was best lastig om zo vroeg op te staan terwijl we nog best moe waren van onze reis. Eenmaal in de kerk waren we blij dat we naar de dienst gegaan waren, ze zongen vrolijke liedjes. In de kerk zagen we ook voor het eerst de kinderen van het project, alle kinderen keken ons aan en fluisterde naar elkaar dat ze naar ons moesten kijken.

Na de kerkdienst hadden we even tijd voor onszelf en om 7:30 uur gingen we ontbijten, dat is trouwens iedere dag om die tijd (behalve op zondag). We eten samen met de Fathers, we zitten aan een tafel waar een ronde schijf op staat met allemaal eten, je kan die schijf rond draaien zodat je het eten voor je krijgt wat je graag wil, dat is zo leuk! Toen we klaar waren met eten kregen Anita en ik een rondleiding over het project, op het project zijn veel faciliteiten: twee technische scholen, twee Sister huizen, een medische post + een apotheek, een moestuin, een kindercrèche, een kerk, een kapel, een Father huis, slaapplaatsen voor kinderen en speelplaatsen.
Het terrein is heel netjes en iedereen op het project heet ons heet ons welkom met ''karibu'', dat betekend welkom in het Swahili. Doordat iedereen zo aardig is voel ik me nu al thuis in Makuyu.

We wonen trouwens op een plek op het project waar de kinderen niet mogen komen. Voordat we hier heen kwamen dachten we dat we allebei een aparte kamer zouden krijgen, toen we de deur opende bleek dat wel iets anders te zijn.. We slapen samen op een klein kamertje en we hebben een klein badkamertje, klein maar fijn zullen we maar zeggen! Anita en ik hebben onze klamboes opgehangen en door al onze spulletjes begint het echt op een huisje te lijken. We zijn allebei niet zo netjes dus ons kamertje ligt gezellig vol met allemaal spullen overal.

Omdat het de eerste week is krijgen we nog niet gelijk allemaal taken die we moeten doen, we mogen vooral even wennen aan de cultuur, het project en het land. Het is wel fijn om zo alles even te laten bezinken en er nog niet zo veel van je verwacht wordt. Samen besloten we om even wat te gaan wandelen over het project en buiten het project. We waren nog geen 5 minuten aan het lopen en we zagen een klas buiten zitten, we liepen er langs en we stelde ons voor. De lerares zei tegen ons dat we welkom waren om erbij te zitten, dit deden we dan ook. Ze gaf les over het geloof, het is bijzonder om mee te maken hoe ze hier met het geloof omgaan. De kinderen keken me allemaal met grote ogen aan en voelde aan mijn haar. Later leerde ik een meisje het Nederlandse liedje ''papegaaitje leef je nog'', binnen 1 minuut stonden er 25 kinderen om ons heen en te kijken hoe ik dat deed. Ieder kind was geïnteresseerd en stelde allemaal vragen.

Nadat ik de les had bijgewoond liep ik verder naar de kerk waar we konden helpen met het versieren van de kerk. Anita had mooie bloemstukjes gemaakt en ik mocht helpen met de tafel aankleden.

Wat een grap, het was zondag en Anita en ik stonden met ons goeie gedrag om 6:00 uur op zodat we naar de dienst in de kerk konden gaan van 6:30, die ochtend zeiden we nog tegen elkaar dat we ons bed niet uit konden komen. Samen liepen we naar de kerk toe, de hele kerk was leeg.. Het bleek dus dat de kerkdienst op zondag pas om 9:30 is.. Anita en ik hadden er geen problemen mee en we doken gelijk ons bed weer in!
Om 9:30 gingen we opnieuw naar de kerk, dit keer een heel ander gezicht dan om 6:30. De hele kerk zat vol met mensen, ik denk wel een stuk of 200. Alle kinderen van het project waren heel mooi gekleed en stonden klaar in rijtjes voor de dienst. Toen de dienst begon wisten Anita en ik niet wat ons overkwam. Het moment wat wij daar hebben beleefd is onbeschrijfelijk, wat ging er op dat moment door me heen, WAUW! Heel de kerk zong mooie vrolijke liedjes, alle kinderen waren aan het dansen. Het voelde zo intens, het voelde alsof we verbonden waren met iedereen die daar in de kerk zat. Kippenvel van blijdschap, tranen over mijn wangen van geluk. Ik heb me in mijn leven nog nooit zo diep van binnen gelukkig gevoelt als dat moment. We genoten van de kerkdienst, het was prachtig! Het was trouwens wel een lange zit, het was een dienst van 3 uur.

Na de dienst nam Giovanni (een vrijwilliger) ons mee naar het dorpje Makuyu wat ongeveer 2 kilometer lopen is. Onderweg zwaaide ieder kindje naar ons en alle mensen uit het dorp wisten onze naam. Iedereen riep ons en vroeg hoe het met ons ging, dat geeft je echt een ''thuisgevoel''. We liepen door de hoofdstraat van Makuyu, daar staan allemaal kleine hutjes en dan staan er boven bordjes met ''hotel''. De straat is armoedig en het is best heftig om te zien hoe iedereen daar leeft. Op de terugweg liepen we langs een gezin dat sugarcane maken, het lijkt op bamboe en je kunt dit eten. Je moet er goed op kauwen en dan komt er zoet sap uit, mmmm dat is super lekker!

Samen met Father Ruben, Giovanni en Anita liepen we naar een prachtig meer toe, het was ver lopen maar zeker weten de moeite waard. De natuur is hier zo mooi, we zagen kleine aapjes lopen! Jullie denken misschien dat er hier geen bier is maar we hebben ons eerste bier hier op en het smaakte super, we hadden alle vier 0,5 liter en daar betaal je 80 cent voor, zo goedkoop! Oh btw, tijdens het schrijven van deze blog springt de stroom weer aan, die valt een paar keer op een dag uit.
Toen we terug wilde gaan naar het project besloten we een taxi te nemen, we betaalde met 100 Kenian Shilling, dat is 1 euro ze werden boos omdat ze nog meer geld wilde, het was een gevecht om 40 cent..

18:00 uur is er in de kapel van de Sisters een dienst, we waren uitgenodigd dus we gingen daarheen. Deze dienst was totaal anders dan in de grote kerk, dit was een dienst met heel veel stilte, ook mooi om mee te maken. Toen de dienst afgelopen was deelde Anita en ik stroopwafels uit aan alle Fathers en Sisters, die hadden we mee genomen als dank dat we hier welkom zijn. Ze waren erg dankbaar en vonden het allemaal super lekker!

Iedere dag wordt ons eten klaargemaakt door Beatrice, ze kan super lekker koken! Omdat we hier mogen smullen van haar kookkunsten hebben we voor haar en de Fathers stamppot gemaakt weer iets typisch Hollands, ze waren aan het smullen.

''Een mens heeft succes als hij 's ochtend opstaat 's nachts slaapt en daartussen doet wat hij wil doen''.

Liefs Jessy