De echte wil overleeft en overwint
Door: Jessy Hooghuis
Blijf op de hoogte en volg Jessy
19 September 2014 | Kenia, Makuyu
Father Ruben had ons mee genomen naar de Technische school, hier mochten we een les bijwonen en we kregen een rondleiding. De leraren zijn behoorlijk streng en het is totaal niet te vergelijken met Nederland. Alle jongens hadden een net uniform aan en luisterde aandachtig wat er verteld werd. De jongens krijgen maar een keer op een dag te eten en iedere dag hetzelfde.
Na het ontbijt zijn we naar de speelplaats toe gegaan op het project met 3 ballonnen, in 2 minuten tijd stonden er 30 kinderen om ons heen die met ons wilde spelen. Aan mijn linkerarm had ik 4 kinderen hangen en aan mijn andere arm hingen er 6. Iedereen wilde op de foto, alle kinderen riepen mijn naam en iedereen raakte me aan. Het was zo bizar wat we daar mee maakte! De kinderen waren zo enthousiast! We liepen mee naar de klassen van de kinderen, het was zo bijzonder het lijkt net alsof je een filmster bent.
Op ons project is een opvanghuis voor kinderen, hier wonen kinderen waarvan hun ouders niet voor ze kunnen zorgen. Overdag gaan de kinderen naar school en als ze thuis komen moeten ze huishoudelijke taken doen, studeren en af en toe is er tijd om een spelletje te spelen.
Op dit moment zijn er twee kinderen die niet naar school kunnen, dit zijn zusjes van elkaar. De kinderen zijn letterlijk gedumpt en worden aan hun lot overgelaten. Het jongste meisje (Georgina) is 6 jaar en verstandelijk beperkt. Het oudste meisje (Lynnah) is 9 jaar. Een Sister had ons een rondleiding gegeven en verteld over de situatie, het was zo heftig dat de tranen over onze wangen stroomde. Het is zo'n verschil met hoe wij opgegroeid zijn en hoe ze hier opgroeien, het is oneerlijk! Anita en ik willen de meisjes graag een zinvolle dagbesteding geven zodat ze zich niet de hele dag hoeven te vervelen. Anita ging eerst aan de slag met Georgina en ik met Lynnah. Ik heb Lynnah eerst Engelse les gegeven, Swahili geleerd, met haar getekend en gerekend. Later hebben we met z'n 4en spelletjes gedaan met ballonnen die we hadden mee genomen. Tijdens het spelen had ik kippenvel op mijn armen, het is zo bijzonder om te zien hoe ze van onze aandacht genoten.
In Nederland zijn er veel kinderen aan het zeuren dat ze niet naar school willen en hier vechten ze allemaal om een kans voor hun toekomst.. Er zijn zo veel dingen waarmee je hier geconfronteerd wordt, erg heftig maar ook goed. Hoe een meisje van 9 jaar dat door iedereen stuk voor stuk in de steek gelaten wordt en toch de motivatie heeft om te leren, ze wil namelijk heel graag dokter worden, voor andere mensen zorgen. Daarnaast neemt ze ook nog de zorg op zich voor haar kleine zusje. Het is erg goed dat Anita en ik hier zijn als vrijwilligers want er is heel veel hulp nodig en aandacht voor alle kinderen.
De kerkdienst in de ochtend is niet verplicht om naar toe te gaan, de ene keer blijven Anita en ik in ons bed liggen en de andere keer gaan we uit respect naar de dienst toe in de kerk. Om 7:30 ontbijten we samen met de Fathers en na het ontbijt gaat iedereen aan de slag met zijn eigen werk. Om 13:00 komen we weer met de Fathers samen en gaan we lunchen, na de lunch gaat iedereen weer aan het werk.
Om kwart voor 8 starten we met het avond eten. Mijn ritme hier is echt totaal anders in Nederland en dat is nog wel even wennen, ik ben hier bijvoorbeeld veel sneller moe en heb mijn slaap hard nodig.
Mensen hier in Afrika houden erg veel van lichamelijk contact, iedereen die je tegen komt wil een knuffel of een hand. De Hygiëne is hier een stuk minder, je moet hier niet heen gaan als je smetvrees hebt! De boiler is kapot en we hebben dus koud water. Tot nu toe heb ik nog maar één keer warm kunnen douchen. Ze zetten hier vaak de elektriciteit uit om geld te besparen, dus we zitten vaak in het donker. We zijn daarom erg blij met de zaklampen die we van thuis hebben mee genomen al helemaal omdat er al een paar grote cobra slangen gevonden zijn en die wil je niet tegen komen!
Ik vind het super fijn om mijn ervaringen op te schrijven en leuk om terug te lezen want omdat ik hier zo veel mee maak vergeet je al gauw de kleine dingen die juist super leuk zijn om te onthouden!
Omdat sommige mensen erg benieuwd zijn naar de dingen die ik hier eet heb ik een recept opgeschreven van Beatrice. Het is erg gemakkelijk om te maken en erg lekker!
Gebakken aubergines.
Wat heb je nodig?
Brood
Olie
Ei
Aubergine
Pan
Hoe maak je het?
Rooster het brood en maak er daarna fijne kruimels van.
Snij de aubergine in plakjes.
Klop het ei op een bord.
Doop de plakjes aubergine in het ei en daarna in de brood kruimels.
Bak de plakjes in de olie in de pan.
Eet smakelijk! Ik ben erg benieuwd wat jullie er van vinden!
Omdat we hier nu precies een week zijn en de tijd hebben gekregen om een beetje te wennen hier hebben we een gesprek gehad met Father Abel over onze werkzaamheden. De afgelopen week zijn we bij alle dingen op het project een beetje gaan mee kijken en mee helpen zodat we wat indrukken konden opdoen over hoe het hier gaat en waar we graag willen helpen.
''Veel kleine mensen, die op veel kleine plaatsen kleine dingen doen, kunnen het gezicht van de wereld veranderen''.
Liefs Jessy
Na het ontbijt zijn we naar de speelplaats toe gegaan op het project met 3 ballonnen, in 2 minuten tijd stonden er 30 kinderen om ons heen die met ons wilde spelen. Aan mijn linkerarm had ik 4 kinderen hangen en aan mijn andere arm hingen er 6. Iedereen wilde op de foto, alle kinderen riepen mijn naam en iedereen raakte me aan. Het was zo bizar wat we daar mee maakte! De kinderen waren zo enthousiast! We liepen mee naar de klassen van de kinderen, het was zo bijzonder het lijkt net alsof je een filmster bent.
Op ons project is een opvanghuis voor kinderen, hier wonen kinderen waarvan hun ouders niet voor ze kunnen zorgen. Overdag gaan de kinderen naar school en als ze thuis komen moeten ze huishoudelijke taken doen, studeren en af en toe is er tijd om een spelletje te spelen.
Op dit moment zijn er twee kinderen die niet naar school kunnen, dit zijn zusjes van elkaar. De kinderen zijn letterlijk gedumpt en worden aan hun lot overgelaten. Het jongste meisje (Georgina) is 6 jaar en verstandelijk beperkt. Het oudste meisje (Lynnah) is 9 jaar. Een Sister had ons een rondleiding gegeven en verteld over de situatie, het was zo heftig dat de tranen over onze wangen stroomde. Het is zo'n verschil met hoe wij opgegroeid zijn en hoe ze hier opgroeien, het is oneerlijk! Anita en ik willen de meisjes graag een zinvolle dagbesteding geven zodat ze zich niet de hele dag hoeven te vervelen. Anita ging eerst aan de slag met Georgina en ik met Lynnah. Ik heb Lynnah eerst Engelse les gegeven, Swahili geleerd, met haar getekend en gerekend. Later hebben we met z'n 4en spelletjes gedaan met ballonnen die we hadden mee genomen. Tijdens het spelen had ik kippenvel op mijn armen, het is zo bijzonder om te zien hoe ze van onze aandacht genoten.
In Nederland zijn er veel kinderen aan het zeuren dat ze niet naar school willen en hier vechten ze allemaal om een kans voor hun toekomst.. Er zijn zo veel dingen waarmee je hier geconfronteerd wordt, erg heftig maar ook goed. Hoe een meisje van 9 jaar dat door iedereen stuk voor stuk in de steek gelaten wordt en toch de motivatie heeft om te leren, ze wil namelijk heel graag dokter worden, voor andere mensen zorgen. Daarnaast neemt ze ook nog de zorg op zich voor haar kleine zusje. Het is erg goed dat Anita en ik hier zijn als vrijwilligers want er is heel veel hulp nodig en aandacht voor alle kinderen.
De kerkdienst in de ochtend is niet verplicht om naar toe te gaan, de ene keer blijven Anita en ik in ons bed liggen en de andere keer gaan we uit respect naar de dienst toe in de kerk. Om 7:30 ontbijten we samen met de Fathers en na het ontbijt gaat iedereen aan de slag met zijn eigen werk. Om 13:00 komen we weer met de Fathers samen en gaan we lunchen, na de lunch gaat iedereen weer aan het werk.
Om kwart voor 8 starten we met het avond eten. Mijn ritme hier is echt totaal anders in Nederland en dat is nog wel even wennen, ik ben hier bijvoorbeeld veel sneller moe en heb mijn slaap hard nodig.
Mensen hier in Afrika houden erg veel van lichamelijk contact, iedereen die je tegen komt wil een knuffel of een hand. De Hygiëne is hier een stuk minder, je moet hier niet heen gaan als je smetvrees hebt! De boiler is kapot en we hebben dus koud water. Tot nu toe heb ik nog maar één keer warm kunnen douchen. Ze zetten hier vaak de elektriciteit uit om geld te besparen, dus we zitten vaak in het donker. We zijn daarom erg blij met de zaklampen die we van thuis hebben mee genomen al helemaal omdat er al een paar grote cobra slangen gevonden zijn en die wil je niet tegen komen!
Ik vind het super fijn om mijn ervaringen op te schrijven en leuk om terug te lezen want omdat ik hier zo veel mee maak vergeet je al gauw de kleine dingen die juist super leuk zijn om te onthouden!
Omdat sommige mensen erg benieuwd zijn naar de dingen die ik hier eet heb ik een recept opgeschreven van Beatrice. Het is erg gemakkelijk om te maken en erg lekker!
Gebakken aubergines.
Wat heb je nodig?
Brood
Olie
Ei
Aubergine
Pan
Hoe maak je het?
Rooster het brood en maak er daarna fijne kruimels van.
Snij de aubergine in plakjes.
Klop het ei op een bord.
Doop de plakjes aubergine in het ei en daarna in de brood kruimels.
Bak de plakjes in de olie in de pan.
Eet smakelijk! Ik ben erg benieuwd wat jullie er van vinden!
Omdat we hier nu precies een week zijn en de tijd hebben gekregen om een beetje te wennen hier hebben we een gesprek gehad met Father Abel over onze werkzaamheden. De afgelopen week zijn we bij alle dingen op het project een beetje gaan mee kijken en mee helpen zodat we wat indrukken konden opdoen over hoe het hier gaat en waar we graag willen helpen.
''Veel kleine mensen, die op veel kleine plaatsen kleine dingen doen, kunnen het gezicht van de wereld veranderen''.
Liefs Jessy
-
19 September 2014 - 14:46
Laury:
wauw mooi geschreven jessefles -
19 September 2014 - 14:58
Anja De Waal:
Hoi Jessy,
Ik vind het erg leuk om mee te lezen. Vind het ook erg dapper van jullie om deze stap te maken. Dit is een ervaring die je de rest van je leven bij je draagt. Super.
Dikke kus. Anja -
19 September 2014 - 15:15
Eric:
Hoi Lieve schat,
Wat hebben jij en Anita al veel beleefd in een week tijd, al die prachtige verhalen en mooie foto's.
Ik ben super trots op je om te zien hoe je met alles omgaat. Het geluk waarmee jullie deze kinderen laten stralen zal een enorme mooie plek in jullie harten groeven. Geniet, ervaar en vooral plezier en kijk uit wat je doet! Je pappie. En we gaan het recept zeker proberen! Xx -
19 September 2014 - 17:44
Angelle:
Het is zo leuk om je verhalen te lezen, een klein beetje een ideee krijgen wat je bezig houdt en wat je allemaal doet.
Ik ben super trots op je!!
I loveyou ! -
19 September 2014 - 18:43
Shirley:
Wauw wat een mooie verhalen jessy! Indrukwekkend allemaal. Heel veel plezier. Groetjes van Shirley van de strandjutter. -
19 September 2014 - 19:31
John:
super goed trots op je xxxx . -
21 September 2014 - 00:47
Kees Streefkerk:
Leuk en interessant om je belevenissen te kunnen volgen. Iedereen hier wordt even met de neus op de feiten gedrukt hoe goed wij het hebben en hoe het leven in Kenia verloopt tussen The Fathers en je kindjes. Ben als KPN'er benieuwd hoe jullie je berichten e-mail en whatsapp in lucht krijgen. WiFi op locatie en/of mobiel, ben benieuwd? Leuke foto van een hoogblonde Jessy tussen die groep donkere kindjes. Bewaar deze goed voor later in je fotoalbum of misschien wel een boek. Grt, Kees -
21 September 2014 - 12:01
Jos Van Moorst:
Alweer zo'n leuk verslag, ik geniet er van en ik leef met je mee.
Groetjes, Jos -
22 September 2014 - 16:52
Don Lave:
wow jessy wat een avontuur en levensles heb je in een korte tijd al beleefd!
je hebt je beroep gemist meisje hoe jij alles omschrijft ik zit elke keer mee te genieten
hoe je alles zo mooi kunt weergeven ik reis eigenlijk met je mee met alle verslagen zowel
je reis en de aankomst daar .ik zag mezelf al bij jullie zitten aan die ronde tafel met je pilsje.
je hebt trouwens wel veel vader,s al is er eigelijk maar een(grapje).
en dan te bedenken dat dit aventuur nog pas begint.
pas je wel op die cobra"s en die allenstaande kinderen ! -
23 September 2014 - 23:01
Willeke Brouwer:
Lieve Jessy,
Wat ben je toch een kanjer! Prachtig om je verhalen te lezen. Al missen we je hier wel hoor! Ik krijg heimwee door je verhalen naar het indrukwekkende Afrika. Deze mooie ervaring neem je voor altijd met je mee hoe oud je ook wordt.
Iets voor een ander betekenen ook al is het nog zo klein, maakt je een rijker mens. Stiekem ben ik een beetje jaloers op je.
Geef je liefde en warmte aan mensen die het zoveel minder hebben getroffen dan wij.
Ik wens je een fantastische ervaring toe en lees je berichten met plezier!
Liefs, Willeke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
