De eerste stageweek van start!

Hallo allemaal,

Na een weekje vrij zijn geweest was de tijd nu toch echt aangebroken, het geen waarvoor we hier gekomen zijn; buitenlandstage.

We hebben de bus gepakt naar Popeye Village. Dit ligt helemaal aan de andere kant van Malta. Popeye Village is een dorpje dat is gebouwd voor de film Popeye op te nemen. Je wandelt dus eigenlijk door een filmset heen. Omdat de film geen succes is geworden is er nu een parkje van gemaakt. Het was echt de moeite waard om er naar toe te gaan! Hele schattige huisjes, weer mooi zeezicht echt een topdag!

Op stage merk je echt dat de mensen veel te weinig sociaal contact hebben. Ze zijn zo dankbaar voor iedere minuut die je met ze spendeert. Ik was bij een vrouw om haar eten te geven en je zag haar ogen stralen toen ik een praatje met haar maakte. Soms moet ik even slikken hoe het personeel met de mensen omgaat maar zij doen op hun manier hun best. Ik probeer op stage zo dicht mogelijk bij mezelf te blijven en de mensen de aandacht te geven die ze van het personeel niet kunnen krijgen.

Omdat de wasmachine kapot is gegaan in ons appartement en er toch gewassen moest worden ben ik blij dat ik mijn Keniaanse skills nog heb. Lekker ouderwets met de hand wassen! Na een paar dagen zonder wasmachine sprongen we een gat in de lucht toen er iemand gekomen was om de wasmachine te maken. Die blijdschap duurde niet lang, we hadden onze was in de wasmachine gestopt en kwamen erachter dat de wasmachine het deed maar er geen water in zat. Onze was, was dus aan het draaien zonder water. In het gedeelte waar wij wonen heeft het water er 3 dagen uitgelegen. We hebben in deze dagen ons ook heerlijk ouderwets gewassen door water te koken in een pannetje en ons te wassen. Zo ook op onze stage, we zijn dus druk bezig geweest om met emmers water alles toch nog een beetje draaiende te houden.

In de plaats waar wij wonen is de stroom uitgevallen en dus ook op onze stageplaats. Het is niet zoals de verzorgingshuizen in Nederland dat we extra stroom hebben voor als die uitvalt. Geen stroom betekend geen stroom. Alarmen in de stad gaan af wat klinkt als brandalarmen. Het verzorgingshuis was pikdonker. Alle mensen wilde graag naar de kerkdienst toe maar de lift deed het niet i.v.m. de elektriciteit dus de mensen die konden lopen moesten stapje voor stapje geholpen worden naar de kerkdienst helemaal beneden.

Na wat miscommunicaties hebben we eindelijk onze begeleidster Christie ontmoet en hebben we het officiële gedeelte gehad. De contracten konden ondertekend worden en na een gesprek met haar wisten we in ieder geval een beetje wat er van ons verwacht word. Het is de bedoeling dat wij activiteiten met de ouderen gaan doen en hier hebben wij ook een eigen inbreng in. Verder helpen we de care takers waar nodig is en zijn we er vooral voor de sociale contacten met de mensen. Tot nu toe is het allemaal nog een beetje wennen maar ik heb het naar mijn zin.

Deze week staat vooral in het teken van de mensen een beetje leren kennen en te wennen aan stage. We hebben deze week een man mee naar buiten genomen voor een wandeling. De mensen komen bijna nooit buiten dus het is zo fijn om ze even naar buiten te kunnen nemen. Je zag hoe hij genoot en hoe dankbaar hij was. Wat een beetje buitenlucht met een mens kan doen is ongelooflijk. Ook hebben we een schilderactiviteit georganiseerd, het was super leuk om dit met de mensen te doen zodat ze even iets anders te doen hadden dan alleen maar wachten tot hun dag voorbij gaat. Omdat de carnaval er bijna aankomt en ze dat hier groots vieren zijn er ook maskers beschilderd!

Samen met Maaike en Jimmy hebben we de stad Mdina bezocht. Dit was vroeger de hoofdstad van Malta. Echt een super mooie stad, het voelt een beetje alsof je terug in de tijd gaat. Ook hebben we even de toerist gespeeld, we zijn in een klein treintje gestapt waardoor we in een halfuur tijd Mdina gezien hebben met uitleg over bepaalde delen van de stad. Verder hebben we lekker rondgelopen en gegeten.

Liefs Jessy!