Steeds meer op ons plek hier in Malta!

Hallo lieve allemaal,

Hier weer een update vanuit het mooie Malta. Wij voelen ons hier steeds meer op ons plek en beginnen onze weg te vinden. Veel lees plezier!

Op Malta word carnaval groots gevierd. We hebben samen met de bewoners vlaggetjes gemaakt en versierd en deze opgehangen in het gebouw. Omdat de mensen niet naar de stad kunnen om de carnaval te vieren halen wij wel de carnaval naar hun toe. De bovenste en beneden verdieping is nu helemaal into de carnaval; hun zelfgemaakte vlaggetjes hangen daar, de maskers, ballonnen en hun zelfgemaakte tekeningen. De mensen zijn erg enthousiast over de gezellige versiering.

In de stad st. Julians zijn Maaike, Jimmy en ik naar de bios gegaan. Wow ik heb nog nooit zo’n grote bioscoop gezien; een zaal met 700 stoelen.

Wat me erg opvalt aan onze stage is dat ze bijna geen hulpmiddelen gebruiken zoals wij gewent zijn. De mensen die verzorgd moeten worden liggen bijvoorbeeld niet in hoog-laagbedden waardoor de care takers erg hun rug belasten. Ik heb nog geen tillift gezien, mensen worden hier gewoon getild en er word ook vaak gevraagd of wij even een tilletje kunnen geven.
Dat de zorg hier anders is dan bij ons is een ding wat zeker is. Zo kan ik lang niet aan alles wennen hoe ze hier met bepaalde dingen omgaan.

Er is ook een vrouw uit Noorwegen verhuisd naar Malta en zij wilde hier in de zorg werken. Zij heeft het een dagje gedaan maar heeft besloten dit niet als haar baan te nemen omdat ze het niet kon. Ze had heel veel moeite met de bejegening hier in Malta. In dat opzicht konden wij elkaar daar goed in begrijpen.

Met Maaike en Jimmy zijn we op een zonnige dag naar de Blue Grotto gegaan. Het water is daar super blauw, heerlijk om de golven tegen de kliffen aan te zien klotsen. We hebben onze kleedjes neergelegd en zijn lekker in het zonnetje gaan zitten en genoten van het uitzicht.

Vanuit school hebben wij opdrachten meegekregen die wij hier op stage moeten uitvoeren. Wij moeten iedere week een doel voor onszelf opstellen waar we aan willen gaan werken. Verder zijn we aan de slag gegaan met een opdracht, in die opdracht moeten wij beschrijven hoe het ons lijkt om iemand te zijn die hier woont. We moeten in de huid van een ander gaan kruipen. We hebben alle drie een andere cliënt waar we onze opdracht over houden en ik hou mijn opdracht over een vrouw van 101 jaar oud. Ik heb haar een stuk beter leren kennen, ze zat lekker op haar praatstoel en vertelde dat ze het super fijn vond ik bij haar langskwam. Wat ik erg bijzonder aan deze vrouw vind is dat zij 101 jaar is en vrijwel alles nog zelf doet en nog zo vlot is. Voor deze opdracht zijn wij ook een keer om half 8 begonnen terwijl wij normaal gesproken om half 9 beginnen, zo konden we ook zien wat er op dat tijdstip gebeurde.

Ik merk dat ik stage steeds wat leuker begin te vinden. We beginnen onze vaste routine te krijgen, mensen kennen ons en wij leren steeds meer mensen kennen.
Onze stagedag ziet er meestal als volgt uit; we starten om half 9 en dan gaan we alle kamers van de bewoners langs om een praatje met hen te maken en om te vragen of wij iets voor hun kunnen betekenen. Nadat we ons rondje gedaan hebben, hebben we vaak tijd om een activiteit uit te voeren; dit verschilt iedere dag. De ene keer gaan we naar buiten, de andere keer doen we een activiteit binnen en soms hebben de care takers ons hard nodig dat we niet aan een activiteit toekomen. Na de activiteit moeten we de mensen mee naar de eetzaal mee nemen en helpen we sommige mensen met eten geven. Na het eten brengen wij ze of naar hun kamer of naar beneden toe. Als dat allemaal gebeurd is helpen we de care takers verder en als dat gedaan is zit onze stagedag erop.

Heel veel liefs;
Jessy